22. Reality

Kiara gaat in het betoverende maanlicht staan op een manier dat de stralen van de maan haar hals rijken, in het bijzonder haar amulet. Er gebeurt in de eerste instantie niets. Zou het dan toch allemaal maar een sprookje zijn? Kiara concentreert zich op het amulet, het wit-zilveren steen van haat amulet gaat zachtjes en voorzichtig gloeien. Zo zacht, dat het lijkt dat het amulet verlegen is om te laten zien wat het kan. Kiara schrikt eerst, maar komt tot rust. Het is een prettig gevoel, alsof ze opgeladen wordt met de energie die de maan haar schenkt. Dit gevoel heeft ze altijd als zij door de maneschijn loopt. Het is haar nog nooit opgevallen dat haar amulet licht ging geven. Na een minuut of drie is haar amulet helemaal verlicht en het voelt het alsof Kiara zweeft, al doet ze dat niet. Ook krijgt Kiara’s huid een lichtgevende, glitterende gloed op haar huid. Haar handen gaan inderdaad pijn doen, zoals Luna had beschreven. Het voelt alsof er in haar handen gesneden word, met vlijmscherpe messen, dwars door haar zenuwen heen, maar desondanks deze gevoelens blijven haar handen toch heel en bloedt het niet. Het doet zo’n verschrikkelijke pijn dat Kiara bijna flauwvalt. Is dit wel goed? Wat doet het amulet met haar? Hoort het zoveel pijn te doen? Kiara kreeg tranen in haar ogen. Waarom moet ze deze pijn beleven? Na nog een minuut of twee raakt ze aan de pijn gewent die minder lijkt te worden. Kiara voelt zich nog steeds zweverig maar ging op haar hurken zitten, op een kale plek zonder gras. Kiara legt haar handen op de droge aarde, laat het bruinzwarte zand door haar vingers glijden, en ze wacht. Er gebeurde één minuut lang niets, totdat Kiara kleine, lichtgroene puntjes uit de aarde omhoog ziet stijgen. Na een paar minuten zijn die kleine, lichtgroene puntjes hele plukken gras geworden. Er vormen zich ook knoppen die zich openen tot de kleurrijkste bloemen, al is het moeilijk te zien wat voor kleuren deze bloemen hebben in het donker. Na vijf minuten gebeurt er niets meer, er komt niet meer gras bij, ook de bloemen groeien niet veel meer verder. Nu zit er genoeg leven in het gras en in de bloemen. Er kan niet meer energie in… Kiara knijpt hard in haar arm. Droomt ze? Wat ze net zag, kon toch nooit in de werkelijke wereld gebeuren? Hoe hard en hoe lang Kiara ook kneep, ze werd niet wakker. Dit was de harde werkelijkheid.