13. Happiness.

Kiara kijkt om zich heen. De volle maan schijnt in haar gezicht. Het Pad houd hier op. Ze moet nu de maan volgen om bij het dal te komen. Ze heeft nu ongeveer een half uur gewandeld. Nog drie uur dus. Wat duurt dat lang! Gelukkig kent ze dit stuk bos uit haar duim. Tot de rivier, daar is ze één keer overheen gegaan. Dat was toen ze bij het dal was, maar de rivier is nog een heel stuk verder. Dat is wel ijskoud water, daar kan ze haar fles weer vullen die inmiddels alweer bijna helemaal leeg is. Ze was vergeten te ontbijten dus heeft ze onderweg maar ontbeten. Zonde van het brood en het water, maar met een lege maag kan je niet ver komen. Normaal gesproken bakt Mar zelf het brood voor Kiara, dat is het lekkerste brood dat ze ooit heeft gegeten. Brood dat smaakt naar heerlijke cake. Wie wil dat nou niet? nu heeft Janneke het zelf gehaald bij de bakker en het smaakte taai, als een oude ontbijtkoek, maar ze eet het toch, ze heeft niets anders… ja, vroeger was het fijn, vroeger kwam ze om half zes haar bed uit en sliep ze verder bij Mar, in het tweepersoonsbed. Ze kwam bij haar liggen zonder haar wakker te maken en viel in slaap. Ze werd daarna pas wakker gemaakt om acht uur, met een heerlijk ontbijt: het zelfgebakken brood, sinaasappelsap en vers fruit uit het bos. Wéér tranen in Kiara’s ogen. Die tijd is nu misschien voorgoed voorbij. Kiara hoopt zó dat Mar er weer bovenop komt, maar die kans is niet zo groot. Haar hart heeft meer dan een uur stilgestaan en dus is er geen zuurstof naar haar hersenen en haar lichaam gegaan. Dat had ze ook geleerd in één van de lessen van Mar…
Geluk is niet iets dat je meemaakt. Het is iets dat je je herinnert. Kiara was acht en op een nacht werd ze wakker. Ze dacht ze aan later, nog een heel leven voor haar. Haar leven in de toekomst zag er uit als een sprookje. Kinderen, samen met een prins op het witte paard, haar eigen baantje en eigen huisje. Ze dacht dat ze al het geluk nog voor zich had, dat ze later zoveel geluk had… nu beseft Kiara ineens dat ze die nacht gelukkig was, zo gelukkig zou ze nooit meer kunnen worden. Naarmate je ouder wordt, is het allemaal een stuk moeilijker en ingewikkelder. Als kind ben je pas écht gelukkig en geniet je van de kleine dingen om je heen. Genieten van een vlinder die rond je hoofd vliegt, of kleine puppy’s die spelen met je tenen… dat is pas écht geluk, maar je beseft het niet.