8. Moonlight

Zo ligt Kiara een tijdje te slapen. Met haar hoofd naast dat van Mar. Het maanlicht schijnt op Kiara en Mar. Het amulet begint te gloeien, net als Kiara zelf. Kiara heeft haar moeders hand nog steeds vast. Op dat moment gebeurt er iets wonderlijks. Het levenloze lichaam begint, in het begin heel voorzichtig, later wat harder, te ademen. Mar krijgt weer een polsslag, maar ze blijft roerloos op de grond liggen. Haar organen zijn teveel beschadigd dus blijft ze bewusteloos… Wolken schuiven voor de maan en het gloeien van Kiara’s amulet en haar lichaam stopt. Zo slapen ze allebei verder…
‘Kiara, o nee! Wat erg voor je!’ Kiara wordt wakker. Het wordt al een beetje licht. Het is een mooie dag maar er komen dreigende wolken aan. ‘wat is er gebeurt? Oh Rex!’ Kiara barst weer in tranen uit. Ze herinnert zich alles weer. Haar levenloze moeder, de wolven en alles wat daar bij komt kijken. ‘Kom maar bij me zitten, mooie maan van me’ fluistert Rex in Kiara’s oor. Kiara kruipt dicht tegen hem aan. ‘Rex, lieve Rex, godzijdank dat jij er nog bent. Jij bent het enige wat ik heb, het enige waar ik nu nog van kan houden…’ snikt Kiara. Rex kijkt vertederd naar Kiara. ‘je moet nog wat slapen en je moeder proberen los te laten, laat al je herinneringen gaan. Die zijn te pijnlijk om mee te leven’ fluistert Rex zijn mooie stem in haar oor. ‘maar hoe kan ik haar nou… oké, je hebt gelijk. Ik kan niet leven met die herinneringen. Ik zal het proberen’ Kiara doet haar ogen dicht en gaat in Rex z’n armen liggen. Ze valt weer in slaap.