2. The Innocent Book

Kiara ligt op haar bed, inderdaad met het mooie boek genaamd de kracht van de maan open in haar schoot. Het boek heeft ze ooit in het bos gevonden toen ze één van haar lange wandeltochten met Mar maakten. Hand in hand liepen ze door het bos, plukten de mooiste bloemen en op de rustplek die Mar zo had genoemd omdat ze daar altijd een tijdje zaten, lag iets speciaals. Kiara was vijf. Toen ze het boek vond, lag er ook een amulet bij. Een prachtige maan gemaakt van een harde witte, bijna zilveren steen. Versierd met puur goud. Het mooiste sieraad dat Kiara ooit heeft gezien. Dit unieke amulet heeft iets magisch, iets wonderlijks alsof het van een andere planeet komt, in dit geval de maan. Haar amulet is bijna net zo groot als de vuist van een baby. Mar had die dag het amulet bij Kiara omgedaan. Kiara heeft het sindsdien altijd omgehad en nooit afgedaan.
Ze vond daar dus ook het boek de kracht van de maan, dat bij het amulet lag. Het boek was al heel oud en ze heeft het boek tot een paar dagen geleden nog nooit gelezen. Kiara kon immers nog niet lezen toen ze vijf was, en het was te dik met veel te moeilijke woorden. Een paar dagen geleden zag Kiara het boek onder haar bed liggen. Het boek dat nu inmiddels al negen jaar ouder is. Kiara is in het boek gaan lezen en ze vond het meteen een geweldig boek. Het gaat over een maanmeisje genaamd Luna, haar haar is zo wit als de maan en het lijkt alsof het licht geeft in het maanlicht. Ze komt van een andere wereld en ze kan een poort naar die wereld met haar ketting openen maar ze leeft op aarde totdat ze haar taak heeft volbracht: de wereld en haar flora en fauna beschermen. Ze heeft een speciale gave die ze moet gebruiken om haar taak op aarde te voldoen maar ze word bedreigd door een vuurduiveltje, zo word hij genoemd. Als het maanmeisje doodgaat door hem, komt ze nooit meer op de aarde terug, en heeft ze haar taak niet vervuld. Dan zal er ook geen opvolger komen en dat is natuurlijk niet de bedoeling. Het is een prachtig boek maar Mar vind het niets, “je wordt gewoon opgezogen door dat boek en ziet dagen geen daglicht meer, alleen bladzijden van het boek. Dat is echt niet gezond Kiara! Ga liever naar buiten, ga paddenstoelen zoeken in het bos of een hut bouwen, maar alsjeblieft zeg, leg dat boek nou eindelijk eens weg!” Zegt ze met haar dreigende stem die ze opzet als ze boos is als ze Kiara weer ziet lezen. Maar Kiara kan gewoon niet stoppen met lezen. Daar heeft ze met Mar ook een hevige ruzie om gehad omdat Mar haar boek wilde afpakken en weggooien omdat Kiara niet luisterde naar wat ze vroeg. Kiara stond dat natuurlijk niet toe. Ze is gaan schelden en gillen naar Mar en als Kiara het zich goed herinnert, heeft zij Mar zelfs in haar hand gebeten totdat ze bloed proefde. Toen liet Mar het boek gelukkig wel los. De hele buurt kwam tot Kiara’s schaamte nieuwsgierig kijken wat er aan de hand was. Dat was de ergste ruzie in haar hele leven met Mar. Normaal zou ze nooit zoiets doen, nog nooit heeft ze iemand pijn gedaan en nu deed ze het bij haar eigen moeder! Na die ruzie is Kiara huilend het bos in gelopen, naar de plek waar ze het boek voor het eerst zag. Die plek leek nog precies hetzelfde als negen jaar geleden. Ze wilde geen ruzie maar ze wist niet wat haar bezielde.Mar kijkt Kiara boos aan. ‘o, jeetje! En je hebt je ook nog niet gewassen! Dat boek laat niets meer van je over. Snel, geef dat boek hier, was je en kleed je aan. Het feest begint al over twintig minuten! En schiet een beetje op, graag.’ Mar trekt het boek uit Kiara’s handen. Kiara zit nog steeds heel afwezig te kijken, alsof ze nog in die andere, mooie wereld is. Een wereld waar je alleen met een amulet kan komen. Een wereld waar de bomen tot de hemel rijken, waar de meeste tijd van het jaar de grond bedekt is met sneeuw en alle feeën daar een nest maken voor hun ei. De wereld waar niet alleen feeën bestonden, maar ook reuzen en dwergen. Een wereld vol fantasie, waar al je wensen uitkomen. Een wereld met maar één echte vijand, de vuurduivels. Wat zou Kiara daar graag willen zijn.