Hoofdstuk 3

Ongeveer een half uur -waarin ik niks heb kunnen loskrijgen- laterkwamen we aan bij een groot landhuis midden in het bos.
'Jeetje.' Zeg ik terwijl ik het huis bewonderend in mij opneem. Samantha glimlacht om mijn reactie.
'Je zult het hier vast naar je zin krijgen.' Zegt ze. 'Ik geef je straks een rondleiding en dan stellen we je voor aan de rest van de familie.'
'Oke..' Zeg ik aarzelend terwijl ik achter haar aanloop het huis in. Het is zo groot dat je er misschien wel tien minuten over doet om van de ene kant naar de andere kant te lopen. Ik word al moe bij het idee alleen al. Ook vraag ik me erg af welke "rest van de familie" ik ga ontmoeten.
'Geef mij je jas maar.' Zegt Samantha als we in de enorme hal staan.
'Hoe komt het dat het hier niet echoot?' Vraag ik alleen maar.
'Er is een zacht plafon.' Verklaart Samantha. Waarop ik haar heel raar aankijk.
'Waarom niet gewoon gordijnen?' Vraag ik.
'Paste niet in mijn stijl.' Zegt Samantha. Juist ja. Dus laat je er een zacht plafon inzetten ofzo? Erg vreemd.
'Kom we moeten even wat gezondsheidscontrole doen.' Zegt ze.
'Waarvoor? Is the big boss hier een smetvreesfreak ofzo?' Vraag ik. Samantha's mond vertrekt.
'Gewoon voorverzorgingsmaatregelen.' Zegt ze stijfjes
'O? Zoals je bij dieren uit het asiel doet zeker? Meenemen naar de dierenarts om ze te checken op vlooien.' Vraag ik boos.
'Nee natuurlijk niet!' Roept ze boos. 'Gewoon omdat de informatie van het weeshuis niet compleet was en we hier graag overal van op de hoogte zijn.'