Elisabeth Morgen.

Zenuwachtig staarde ik voor me uit terwijl ik de blik van Liam en Niall op mij voelde branden. Sinds dat Harry en Zayn hen waren gaan halen voor Simon zaten ze al de hele tijd zo naar me te staren. Al bijtend op mijn onderlip door de spanning die er heerste keek ik even naar de deur waar Harry een tijdje geleden door verdwenen was terwijl Zayn al een tijdje terug was. Die zat ongeïnteresseerd op zijn gsm wat te typen aan het voeteinde van mijn bed. Ik snapte niet hoe hij zo rustig kon blijven terwijl de andere jongens me zo gebroken aankeek.
Alsof hij mijn gedachten kon lezen keek Zayn op naar me en besloot uiteindelijk om zijn gsm weer weg te steken. Met een zachte zucht klom hij recht en keek op naar de twee jongens in de zetel.
“Kunnen jullie niet eventjes wat te drinken halen?” vroeg hij op een nonchalante toon en kroop daarna met een glimlach naast me in mijn bed, op de plek waar Harry een paar minuten geleden nog had gelegen. Liam en Niall keken ons even twijfelend aan voordat ze in stilte de kamer verlieten. Ze hadden de kamer nog maar net verlaten of ik voelde al de spanning weggaan.
“Ik haat dit zo.” Zuchtte ik diep terwijl ik opkeek naar Zayn die me met medeleven aankeek.
“Je moet zo denken: de jongens weten het nu van jou en Harry en vanaf nu kunnen ze het op hun manier verwerken.” Probeerde hij me wat op te vrolijken wat maar deels lukte.
“Het probleem is alleen dat Harry en ik nog niet ‘echt’ samen zijn. Ik heb nog niet eens de kans gekregen om hem te vertellen dat ik net als hem als een baksteen voor hem gevallen ben en nu dat Simon ons gezien heeft zal ik waarschijnlijk nooit die kans krijgen.”
“Wel, we hebben nog een uurtje voordat we die preek krijgen en je hoeft het me niet eens meer vertellen.” Geschrokken keek ik op naar de deur van de kamer waar een fiere Harry recht naar mij keek. “Misschien was het niet de bedoeling dat je het me zo zou vertellen, maar ik kan niet ontkennen dat ik nog nooit zo blij ben geweest om het te horen.” Blozend door zijn woorden keek ik op naar Zayn die al lachend van mijn bed kroop om al snel langs Harry naar buiten te lopen om ons eventjes alleen te laten. Het duurde nog geen seconde of de lege plaats naast mij werd opgevuld door Harry die een zachte kus op mijn voorhoofd drukt. Genietend sloot ik mijn ogen en concentreerde me op zijn hand die langzaam door mijn haar streek.
“En je moet je zeker geen zorgen maken over wat Cowell gaat zeggen. Al zegt hij dat ik mijn job zou verliezen omdat ik voor jou kies zal ik er nog geen spijt van hebben.” Verbaast opende ik mijn ogen en kroop wat rechter zodat ik nu de persoon was die boven hem hing. Mijn gewonde schouder probeerde ik zo goed mogelijk te beschermen tegen de pijn, maar op dit moment kon de pijn me niks schelen. Het enigste wat telde was de jongen die hier naast me lag.
“Zou je echt alles opgeven voor mij?” fluisterde ik vol ongeloof en werd door een plotse maar doorgedachte beweging boven op hem getrokken zodat ik nu op zijn schoot zat.
“Voor jou doe ik alles.” Knipoogde hij flirterig naar me en hield zijn handen stevig rond mijn middel terwijl hij zelf rechter ging zitten. Hierdoor waren onze gezichten nog maar een paar centimeter van elkaar verwijdert, maar voor mij was hij nog altijd te ver weg. Daarom legde ik met een brede glimlach mijn voorhoofd tegen de zijne aan terwijl ik mezelf volledig verloor in zijn groene kijkers.
“Je moest eens weten hoe vaak ik mezelf wel niet vervloekt had omdat ik geen move deed bij je als je mee was op een missie en misschien was dat wel de reden dat ik niet echt de perfecte moment had gekozen om je te kussen.” Bekende Harry op een zachte toon terwijl zijn vingers over mijn wangen streelden.
“Haz, door die kus wist ik gewoon dat er iets tussen ons heerste dat ik met niemand anders had op de werkvloer. Jij was altijd al de persoon geweest die me aan het lachen kon brengen en die er altijd was als ik backup nodig had, alleen had ik dat nog niet door tot die kus.” Bekende ik op mijn beurt en voor ik het wist lagen zijn warme lippen tegen de mijne, maar spijtig genoeg niet voor lang.
“Euh…” Geschrokken verbrak ik veel te snel de kus en keek op naar Zayn die al lachend ons aankeek terwijl Niall en Liam met neergeslagen ogen terug in de zetel gingen zitten. Onzeker keek ik naar Harry die me geruststellend op mijn wang een kus drukte voordat hij in mijn oor luisterde.
“Maak je maar geen zorgen over hen. Ze zullen het wel snel genoeg aanvaarden, beseffend dat jij de reden bent voor mijn vrolijkheid.” Zacht gniffelend door zijn woorden legde ik mijn hoofd in zijn nek en genoot van zijn lichaamswarmte die ik duidelijk kon voelen door mijn verband heen. Zijn vingertoppen liet hij over mijn blote huid strijken en bleef gewoon verder doen toen Louis en Sienna al lachend de kamer ingelopen kwamen.
“Oh ja, dat was ik nog vergeten te zeggen. Die twee daar zijn eindelijk samen.” Fluisterde hij zacht terwijl het nieuwe koppel zich bij de bedrukte Liam en Niall zette in de zetel. Glimlachend keek ik naar Sienna die me een knipoog toewierp. Dan hadden we uiteindelijk toch ons geluk gevonden bij één van de jongens.
Laat Simon maar komen, hij zou me mijn Harry nooit nog kunnen afnemen.