Chapter 1 - The New Kid

Als Eddy Wally een verhaal zou schrijven, en dit moment zou beschrijven zou hij geweldig zeggen. Niet meer niet minder. Geweldig. Zo voel ik mij ook, dag 1 van schooljaar 5 dag 1 van mijn tweede schooljaar hier. Ik voel mij zekerder en bekender. Klaar om de middagpauze in te luiden. Ondertussen zie ik een nieuweling bij mijn vriendin staan. "Heey, hij is nieuw praat nog niet zo goed Nederlands en kwam als verdwaalde hond mijn klas binnen, ik breng hem straks wel naar de juiste klas maar is het goed als hij nu met ons mee gaat?" "Geen probleem, hallo". En daar stond ik dan, niet meer weten wat te zeggen terwijl hij me aanstaarde met zijn perfecte glimlach die me vanbinnen warm maakte. We wandelden door de galerij zoekend naar een broodjeszaak die niet was volgelopen met mensen. Ondertussen raakten we aan de praat wel ik praatte mijn vriendin lachte en hij brabbelde, we konden hem niet verstaan. Zijn Nederlands was slecht en voelde zich daardoor onzeker wat leidde tot mompelende antwoorden. "Sorry maar wat is jouw naam nu weer? Mijn brein zit vast nog in Londen." Loog ik. "Aha, ik zal het niet meer vergeten beloofd!" Ik staarde mijn vriendin aan terwijl zij onze broodjes bestelde, toen ze om keek schoot ze in de lach ze begreep er ook niets van. Even later liepen we als gekken naar school om net op tijd toe te komen. Als etend liep ik het lokaal van Nederlands binnen en zette me naast Niall die ook nog aan het eten was.

Trrring speeltijd, van deze twee uren kennismaking herinner ik me niet veel, het is raar deze jongen zat vorig jaar ook al in mijn klas maar nu lijk ik hem knap te vinden, veel knapper! Niall Horan. Blond, knap en Iers. Bovendien superschattig en lief! Ik zie dit jaar wel volledig zitten! Zodra ik me op het muurtje neerzette kwam de nieuweling zich naast mij zetten. "Hey" "Hey". Awkward silence. "Ehm, woon je allang in België?" "3 jaar" "Je Nederlands is echt goed op zo'n korte tijd!" zei ik. "Dank je, en jij woon jij al lang hier?" "Oh ja, iedereen vraagt mijn afkomst maar ik ben gewoon Belg, maar dan met een donkere blanke huid en donkerdere haren dan normaal." "Je lijkt Turks." Hij nam zijn boekentas van zijn rug, deed zijn trui uit en propte die in zijn rugzak, een levensgrootte ZAP tatoeage stond op zijn rechterarm. Ik kon het niet helpen, mijn ogen moesten er gewoon naar staren. "Mag ik soms je nummer? Het is gebeld, misschien kunnen we na school afspreken?" "Ik ga vanavond met de auto maar hier mijn nummer."

Het volgend uurtje hadden we wiskunde, saaier kon niet. We zaten met een paar klassen bij elkaar. Ik had de pech achter mij zat een irritante gast, hij bleef maar op mijn stoel schoppen. "WAT?!" riep ik toen ik me omdraaide, nog voor ik me terug kon omdraaien was het daar al, een propje recht in mijn gezicht. Waarom mocht Louis mij niet? Vorig jaar was die best wel vriendelijk wel ja voor die enkele woorden we gezegd hebben tegen elkaar. Ik herinner me wel eens zijn smile van kop tot teen toen ik zei dat zijn matrozenstijl sexy was. Maar daar bleef het ook bij. Hij is eigenlijk wel leuk, maar ik heb nooit gesnapt waarom zijn pen een wortel is? Waarschijnlijk zijn humor. Hij is voor niets de grappigste van het jaar.



First day of school came to an end! Biep biep Ik neem mijn gsm :
"Hey Mary, Zayn hier"
Zayn. Zayn. Zayn. Eindelijk weet ik zijn naam!