Hoofdstuk 2 ~ Jaylee McHall

Zingend zette ik de laatste spulletjes op z’n plaats.
Ik was blij dat Leah en ik eindelijk ons eigen appartementje hadden.
Weg bij onze ouders.
Ik wist dat Leah een betere band had met onze ouders maar ik kon simpel weg niet met ze door een deur.
Het moment dat we thuis afscheid namen van onze oudere broer en onze ouders liet wel blijken dat mijn ouders meer om Leah gaven dan om mij.
Maar ja wat had ik dan verwacht Leah was geweldig op school in tegenstelling tot mij van mij kon je niet verwachten dat mijn laagste punt een 7,9 was.
Leah leerde gewoon gemakkelijker.
Doordat Leah een goede band had met onze ouders was ik meer naar onze oudere broer Erik toe getrokken.
Maar de band die ik had met Leah had ik met niemand.
Ik legde mijn kussen op mijn bed neer en keek tevreden de kamer rond.
Zo had ik het precies in mijn hoofd.
Hoe ver zou Leah zijn?
Ik had al een tijdje geen gerommel meer van haar kamer gehoord.
Ik besloot om even te kijken of ik haar nog even moest helpen.
Maar toen ik de haar slaapkamer deur open deed zag ik haar op haar bed liggen.
Ik liep naar haar toe en trok haar denken over haar heen en deed haar gordijnen dicht.
We hadden de hele dag spullen staan slepen, maar nu was ons appartementje dan wel echt klaar.
Ik liep terug naar mijn eigen kamer en plofte neer op m’n bed. Ik drukte m’n iPod aan en knipte het licht uit.

Nadat ik na een uur nog niet sliep stapte ik uit bed.
Waarom kon ik nu weer niet slapen?
Ik liep naar de keuken om een warme kop melk te maken.
Dat hielp me wel vaker als ik niet kon slapen.
Nadat ik deze had opgedronken besloot ik nog even te gaan kijken bij Leah.
Leah sliep nog steeds.
Met haar deken helemaal om haar heen gewikkeld het zou ook eens anders.
Een klein lachje ontsnapte uit mijn mond.
Leah kreunde even en draaide zich om.
Abrupt sloeg ik mijn hand voor haar mond.
Dadelijk was ze wakker door mijn lach.
Maar gelukkig sliep ze gewoon verder.
Ik liep naar haar toe en kroop bij haar in bed.
Dat deden we al sinds kleins af aan als we niet konden slapen, slopen we altijd naar elkaars kamer toe om met elkaar te slapen.
Toen ik de deken over me heen sloeg moest ik aan die keer dat we een gevecht hadden over wie de deken mocht hebben.
Maar dat hoorde mam blijkbaar en kwam een kijk je nemen.
Natuurlijk werd ik meteen weer naar mijn eigen kamer gestuurd.
Lachend was ik die avond in slaap gevallen.
Ik wist het nog precies als de dag van gisteren.
Soms vraag ik me af hoe mijn leven zou zijn zonder Leah.
Of mijn ouders dan meer van me gehouden zouden hebben.
Of ik dan z’n goede band met Erik gehad zou hebben.
Soms wou ik dat we een 1 eiige tweeling waren.
Dan had ik ook beter punten gehad en zouden onze ouders ook om mij geven.
Maar eigenlijk was ik ook wel blij dat we een twee eiige tweeling waren.
Daardoor hadden we beide onze eigen kwaliteiten zo speelde Leah graag gitaar en ik piano.
Leah draaide zich weer met een zucht om.
Ik sloeg een arm om haar heen en liet mijn ogen langzaam dichtvallen.
Een beter zusje kon ik me niet voorstellen.