16. ~ Indianna Bella Lawrence

Vol verwachting zit ik naast Drew op de bank. Ik laat alles maar wat langs me heen gaan en let niet echt op de cijfers van de anderen. Het enige wat ik meekrijg is het cijfer van Drew, een zes. Niet heel geweldig, maar ik ben tevreden aangezien Drew verder niet echt ergens in uitblinkt.
Dan komt mijn foto in beeld. Ik houd het nu echt niet meer, en knijp in Drews hand. Hij knijpt zachtjes terug, en dan komt het cijfer in beeld.
Een acht! Ik spring vrolijk op en omhels Drew, die ik blijkbaar mee heb getrokken.
'Geweldig, Indy,' glimlacht Ivette. Caje loopt op me af en geeft me ook een knuffel. 'Wow, dit jaar gewoon twee voldoendes!' ik lach. Iedereen is hier vrolijk van geworden. Ik vind het fijn om te weten dat er nog leuke momenten zullen zijn voordat ik naar de Arena zal gaan met Drew. Meteen bekruipt me weer dat verschrikkelijke gevoel, maar ik probeer het weg te stoppen. Geen tijd voor dit soort gedachten, de tijd díe ik nog heb, moet ik ook goed benutten.

De volgende dag sta ik op met een voldaan gevoel. Vanavond zijn de interviews, en ik heb er zowaar zin in! Ik zal het Capitool laten zien dat ze niet zoveel macht hebben dat ze iemand als mij ongelukkig kunnen maken.
'Morgen,' begroet de hele ontbijttafel me als ik binnenkom in de eetkamer.
'Hé!' zeg ik en ik ga naast Drew zitten, die me meteen wat op mijn bord gooit. Ik kijk naar de kleine ronde schijfjes op mijn bord en prik er wat in met mijn vork. Het lijken me een soort lichte platte broodjes. 'Wat is dat..?' probeer ik niet al te verachtend te vragen. Drew lacht.
'Ze noemen het hier poffertjes.' Hij draait met zijn ogen. 'Maar dat zal wel, het is in ieder geval heerlijk,' hij strooit een soort witte poeder over de zogenaamde poffertjes, prikt met zijn vork in eentje en brengt het naar mijn mond.
'Mondje open..' ik grijns, kijk hem aan en vertrouw hem. Ik open mijn mond en laat het eten in mijn mond glijden. Langzaam gaan mijn kaken op elkaar, en mijn ogen vallen open.
'Dit is heerlijk!' in een keer eet ik de rest van mijn bord op en ga daarna tevreden zitten. 'Bedankt Drew, dit is echt geweldig.' Nog een tijdje blijf ik zo zitten, dan begint Ivette het gesprek.
'Zo.. vandaag de interviews! Jullie stylisten hebben al geweldige kleding gemaakt, ik weet zeker dat het jullie zal bevallen. Mijn taak vandaag is om jullie wat bij te brengen. Hoe gedraag je je, hoe ga je zitten, waar laat je je handen, enzovoort. Ik ben van plan om dat afzonderlijk met jullie te regelen.' Ze kijkt ons een voor een aan en Drew en ik knikken maar wat om te laten zien dat we dat begrijpen. Ivette kan soms een beetje té veel duidelijkheid verwachten.
'Is goed. Wie eerst?' vraagt Drew. Ivette denkt even na. 'Indianna maar. Ik denk dat ik bij jou namelijk meer tijd nodig heb, Drew.' Ik trek mijn wenkbrauwen op. Hoezo? Wat is er mis met Drew? Hij schijnt het ook te merken maar zegt er verder niets van. Ik heb zin om tegen Ivette in te gaan omdat ik haar niet heel sympathiek vind, maar ze staat al op.
'Over een half uurtje kom ik in je kamer, goed?' vraagt ze, en ik knik bevestigend.
'Ja hoor, best. Ik zal ervoor zorgen dat ik dan klaar ben.' Zonder nog te reageren loopt ze al weer weg, en ik zucht geërgerd. 'Kan ze soms niet iets meer vrolijkheid tonen, of een klein beetje tevredenheid?' Drew grinnikt.
'Ach joh, erger je er niet aan. Zij redt zich wel. Kom, ga jij je maar klaar maken.' Ik knik en sta ook op.
Precies een half uur later wordt er op de kamerdeur geklopt en stapt Ivette binnen.
'Oké.. Indianna. Om te kijken welk karakter het beste bij een interview van jou past, ga ik je eerst een aantal vragen stellen. Aan de hand van jouw reactie zal ik proberen iets te verzinnen. Duidelijk?' ik knik, en Ivette barst meteen los. Ik beantwoord de vragen zo eerlijk mogelijk, en lach tussendoor. Als Ivette eindelijk op lijkt te houden, lijkt ze nog redelijk tevreden.
'Fijn, ik denk dat we wel klaar zijn met jou.' Ik kijk haar verbaasd aan. 'Geen tips?' ze schudt haar hoofd. 'Nee, jij bent al perfect hiervoor. Je bent eerlijk, vertelt wat om de vragen heen en lacht hartelijk. Dit is al een perfect karakter.' Ze lacht naar me en ik bloos als ik begrijp dat dit een compliment is. Ivette is al weer weggelopen.
'Ben naar Drew,' zegt ze nog, en de deur slaat dicht.

'Je bent klaar,' zegt Caje terwijl hij me langzaam omdraait richting de spiegel. Als ik mezelf zie, ben ik een tijdje stil. Ik heb een prachtige kanten jurk aan, en mijn haar zit opgestoken. Ik probeer wat te lopen op de hakken die ik draag, en merk tot mijn verbazing dat die zo makkelijk lopen dat ik niet eens wankel.
'Je bent geweldig, Caje!' roep ik terwijl ik hem omhels, en hij lacht. Hij lacht, en ik voel me gelukkig. Hij maakt dat ik al mijn zorgen even vergeet. En ik weet, dat mijn momenten met mijn stylist, in mijn geheugen gegrift zullen staan. Deze lach zal mij weer laten denken aan goede tijden. Deze lach is van een vriend.