H5

Het was vreemd: hoe je je eerst steeds opnieuw kon ergeren aan mensen die je uitlachten zonder reden, en als ze dan uiteindelijk een echte reden gevonden leken te hebben, het je niets meer kon schelen. Jason en ik waren de rest van de dag samen, en hoewel Lotte en Alice niet normaal in onze richting konden kijken zonder de slappe lach te krijgen en Alex het niet kon laten een paar stekelige opmerkingen in onze richting te maken, was mijn humeur toch volmaakt. Elke keer als ik mijn hoofd omdraaide keek ik in Jason's lieve ogen. Ik leunde naar hem toe en kuste hem op zijn wang. Hij glimlachte. 'Meende je het?' fluisterde ik ineens. Hij fronste zijn wenkbrauwen. 'Wat?' Ik keek weg. 'Je... houdt van me?' vroeg ik zachtjes. Jason kuchte. 'Cat, ik....' Hij haalde een hand door zijn haar. 'Jemig, je hebt geen idee hoeveel.'
'Ehm... Cat?' Ik keek op, recht in Alex' kille blauwe ogen. Haar strak geëpileerde wenkbrauwen kropen steeds verder omhoog terwijl ze haar ogen langs me heen liet glijden. Waarschijnlijk vroeg ze zich af uit welke vuilnisbak mijn jurkje kwam. Ik hoestte eventjes. 'Wat is er?' Ze keek naar Jason terwijl ze zei: 'ik geef een feestje. Het begint morgen om tien uur. Mijn ouders hebben dat deel van het strand afgehuurd.' Ze wees. 'Jullie mogen komen. Oké, dat was het. Bye,' Ze knipoogde naar Jason, terwijl ze mij straal negeerde, en heupwiegde terug naar Tim en haar vriendinnen. Ik keek Jason verbaasd aan. Hij haalde zijn schouders op. 'Vraag maar niets.' Ik lachte. 'Ze is niet goed bij haar hoofd. Maar, gaan we naar dat feestje? Ik ben eigenlijk best wel benieuwd geworden.' Hij aaide met zijn hand langs mijn wang. 'Als jij dat wilt, gaan we,' zei hij. Ik glimlachte.