Hoofdstuk 2

Hoofdstuk 2
Ring… De laatste les van de dag was afgelopen. Ik pakte mijn spullen en ging zo snel mogelijk richting het restaurant. Ik zou het nog geen minuut langer kunnen uithouden op school. Het gegil van al de meisjes hing nog steeds in mijn oren. Met mijn boeken in mijn handen liep ik door de gangen de school uit. Op het parkeerplaats was het zoals altijd weer extreem druk. Rustig liep ik richting mijn auto en toen kwam er ineens een auto aangescheurd. Ik keek om en nog net op tijd stopte de auto precies voor mijn voeten. Mijn benen begonnen wankel te voelen en mijn gezicht trok wit weg. Ik keek voorzichtig op en kwam oog in oog te staan met niemand anders dan met Harry Styles.
“Wat sta je daar nou? Ga aan de kant.” Zei Harry boos toen ik niet aan de kant ging. Gelijk hadden we de aandacht van alle leerlingen op het parkeerplaats. Mijn gezichtuitdrukking veranderde van verbaasd naar en zelfs woedend. Ik wilde wat zeggen maar precies op dat moment kwamen mijn stiefzusters naast me staan.
“Het spijt ons heel erg voor haar gedrag, Harry.” Zei Valerie met haar aller liefste lachje. Ik rolde met mijn ogen en liep verder naar mijn auto. Ik voelde de ogen van Harry in mijn rug branden maar keek niet om.
Toen ik bij mijn werk aangekomen was, werd ik met open armen ontvangen door Evelien.
“Elena, ben je er nu al? We hadden je pas over een uur verwacht.” Ik grijnsde naar haar.
“Alles beter dan Cecile.” Ze knikte en gaf me wat te drinken.
“Ga eerst even lekker zitten voor dat je weer gaat beginnen. Je moet thuis ook al veel te veel werken.” Dit was één van de redenen waarom ik zo veel om Evelien gaf. Ze was als een moeder voor me die ik nooit heb gehad.

Ik was een order aan het opnemen toen precies hij binnen kwam lopen, Harry Styles. Waarom had hij precies dit restaurant uitgekozen? Ik keek snel weer terug naar de mensen die aan de tafel voor me zaten en nam hun bestelling op. Ik draaide me om om de bestelling door te geven aan de keuken toen hij voor me stond.
“Ik dacht al dat ik je hier zo treffen.” Zijn ogen waren op mijn gericht en ze onderzochten me nauwkeurig. Ik voelde me er helemaal niet prettig bij. Ik liep om hem heen en ging achter de toonbank staan en gaf de bestelling door. Rustig begon ik aan het maken van de drankjes voor de bestelling.
“Je negeert me.” Constateerde Harry. Hij stond nog steeds voor me en keek aandachtig naar wat ik aan het doen was.
“Ik negeer je niet. Ik praat alleen niet met eikels.” Zijn ogen werden klein en zijn normaal groene ogen waren donker.
“Dus je vind dat ik een eikel ben?” Ik liep om de toonbank heen en keek hem.
“Was dat nog niet duidelijk?” Ik zette de drankjes op de tafel.
“De rest van u bestelling komt er zo aan.” Ik draaide me om maar opnieuw stond Harry daar.
“Kan ik nog iets voor u doen?” Vroeg ik op een uiterst lieve manier.
“One way or another, I am going to get.” Ik rolde met mijn ogen.
“Een van je platen citeren is niet origineel.” Hij grijnsde en keek me aan.
“Ik hoef ook niet origineel te zijn.” Fluisterde hij in mijn oor. Met die laatste woorden liep hij het restaurant uit. Ik keek Harry nog even na en ging toen weer verder met orders opnemen. Hij had er echt voor gezorgd dat het bloed onder mijn nagels vandaan kwam.

“Elena? Is mijn verslag al klaar? Ik moet hem morgen in leveren.” Kwam Tara schreeuwend naast me staan. Ze keek op mijn computer scherm en keek toen weer terug.
“Nee, ik ben er nog mee bezig.” Ze knikte.
“Kan je het trouwens iets makkelijker schrijven. De docenten vinden het raar dat ik zo slim ben op papier en op zo dom zonder papier.” Ik keek haar aan.
“Dat is ook zo.” Ze wilde iets schreeuwen maar haar moeder was haar voor.
“Elena! Ga iets te eten voor me maken, ik heb honger.” Ik zuchtte zwaar, keek Tara nog voor een laatste keer aan en liep naar beneden.

De volgende dag was ik bek af omdat ik tot laat in de nacht had moeten werken aan het verslag van Tara. Mijn hoofd bonkte en al scheldend zat ik achter het stuur.
“Gaat alles wel goed met je Elena?” Vroeg Sophie.
“Ja.” Bromde ik. Tijdens de rit zeiden we niets meer tegen elkaar. Ik wilde een parkeerplaatje in rijden maar natuurlijk was de sportauto van Harry me voor.
“Kom op nou.” Schreeuwde ik naar hem. Op het gezicht van Harry kwam alleen maar een grotere grijns te staan.
“One way or another I am going to get, to get...” Begon hij weer te zinnen.