Elvenkaart

'Jammer dat we nu geen elvenkaart hebben', mompelde Olivier.
'Sorry wat is een elvenkaart? Een soort app om mensen te tracken?', vroeg Emily.
Olivier bloosde. Hij wist dat hij zijn mond eigenlijk voorbij gepraat had. Elvenkaarten waren niet vanzelfsprekend bij normale mensen. Zij konden die dingen ook niet gebruiken, voor mensen was het gewoon leeg papier. Dus waarom zou het ook?
Gezien het feit dat er nog wel meer rare dingen konden gebeuren, nam Olivier het zichzelf niet kwalijk. Misschien kwamen ze zelfs nog langs portalen die door Denise per ongeluk geopend waren. Wie weet wat daar allemaal rondsloop?
'Geen app. Verder niet belangrijk. Nu we het er toch over hebben; heb jij misschien wel een app die ons dichter bij Denise kan brengen?'
'Alleen google maps, is dat ook goed?'
'Dan kunnen we in elk geval de paden zien die door het bos lopen. Misschien is ze eens zo wijs geweest om wel erop te blijven'
'Denk je?', vroeg Emily hoopvol.
'Nah'

'Falco, was het toch?'
Een jongen met warrig bruin haar draait zich om. Vanachter de toonbank staart hij de ongeduldig uitziende Romé aan. Haar krulletjes stoppen maar niet met tegen haar schouders springen.
'Ja, wat is er? Goed nieuws?'
Romé drukte haar wijsvingers tegen elkaar aan. 'Nou, zij zei geen nee, als jij dat bedoelde'
Ze hupste een beetje en keek weer op van haar vingers. 'Ze is een soort van zoek', bekende Romé.
'Zoek als in wat?'
'Vermist. Falco, kun jij niet ook meehelpen? Misschien zie jij haar en blijkt dat alles voor niks is geweest als we haar gaan zoeken'
Naar achteren meldde de jongen dat hij even een pauze nam. Hij kwam vanachter de toonbank vandaan om ongestoord vragen te kunnen stellen. Wat er met die Denise aan de hand was, was wel vreemd. Eerst wist zij zomaar zijn naam. Nou eigenlijk kwam eerst die droom over haar, waar zij zelf ook over wist. Nu opeens, was ze weg terwijl iedereen dacht dat zij ziek was.
'Ik wil wel meehelpen. Het liefst zou ik haar echt zoeken, dus als het kan...?'
'Nee', zei Romé vastbesloten. 'We vinden haar wel'
'Maar Denise, ze betekent echt wat voor me'
'Je kent haar amper'
'Na elkaar 3 keer ontmoet te hebben klikte het gewoon heel goed'
Romé vond dat moeilijk te geloven. Hij leek meer op een stalker.
'Zij heeft nooit wat over jou verteld'
Dat deed hem zichtbaar pijn.
'Ik ga nu weer. Hier heb je mijn nummer voor als je haar ziet, als ik meer weet, hoor je het', besloot Romé. Ze noteerde snel wat nummers op een leeg blaadje uit een schrift. Dat gaf ze aan hem. Verder wou ze zo snel mogelijk weg.
Maar opeens zag Falco de rol uit Romé's broekzak steken. Hij had die bruine ring één keer eerder gezien. Als een afbeelding in een boek.
'Hoe kom je daaraan?', vroeg hij. Zijn stem klonk zo dwingend dat Romé wachtte met wegfietsen. Ze keerde zich om en zag hem kijken naar de rol. Voor de zekerheid pakte ze het ding. Vragend hield ze het voor zijn neus. 'Je bedoelt dit geval?'
Hij reageerde door te knikken.
'In de schuur', zei Romé nonchalant. 'Waarom wil je dat weten?'
'Die dingen zijn zeldzaam tegenwoordig. Tenminste, je komt ze niet vaak tegen. Als het is wat ik denk dat het is, tenminste'
'Wat denk je dan dat het is?'
Falco lachte. Dit kon niet waar zijn.
'Als jij mij kunt vertellen van wie het is, vertel ik het je'