Busride

Tijdens de rit naar het hotel bleef Stefan naar haar staren over zijn schouder. ‘Wat?’ vroeg ze uiteindelijk geïrriteerd.
‘Je droomde over Klaus, ik hoorde je mompelen:”Ik hou van je, Klaus.” '
Eerst verliet alle kleur Caroline’s gezicht. Dan werd het rood van schaamte en vervolgens dacht ze terug aan Klaus zijn woorden en kalmeerde. ‘Hey, jij bent ook ooit voor Rebekah gevallen.’
‘Ja, ik was stom, high op bloed en had het licht nog niet gezien. Wat is jou excuus?’ Hij wierp een blik op Elena die was ingedommeld tegen zijn schouder in de drie minuten dat ze op de bus zaten.
‘Hij stalkte me, overlaadde me met cadeautjes en gedroeg zich altijd als een gentleman bij mij… Hij gaf me het gevoel dat ik een prinses was. Maar ik vocht. Ik hield van Tyler, zielsveel en ik wou echt niet verliefd worden. Ik vroeg er niet om … Jeez, ik weet het niet Stefan. Ik kan gewoon verder zien nu, snap je? Ik zie plots verder dan zijn slechte kant.’ ‘Er is geen kant aan Klaus, Klaus is door en door slecht. Hij geeft om niets of iemand en in het einde zal hij altijd voor zichzelf kiezen. Liefde is puur, onbaatzuchtig. Hij is te egoïstisch om lief te hebben.’
‘Hij redde me van Alaric. Die had hem kunnen vermoorden met die vampierkrachten die hij van Esther had gekregen.’
‘Hij had een stevige back-up.’
Caroline zuchtte diep en liet haar hoofd tegen de ruit vallen. ‘Stefan, ik heb hier echt geen zin in. Deze vakantie hoorde leuk en ontspannen te zijn na alle problemen. Daarbij gaat deze discussie nergens naartoe. Klaus heeft Mystic Falls verlaten nadat de vampierjager afgemaakt was. Ik heb geen idee waar hij is en zal hem niet opzoeken en ik denk dat hij mij ook niet zal zoeken. Het is niets.’ Ze propte de oortjes van haar Ipod in haar oren en gleed langs alle vrolijke liedjes die je kon terugvinden in de top-40 en stopte bij een nummer van de koningin der Sad Girls; Lana Del Rey. Caroline sloot haar ogen en onwillekeurig moest ze denken aan haar dans met Klaus op het bal van de Mikaelsons. Ze stond zichzelf toe zichzelf te verliezen in haar gedachten, de aanrakingen te herinneren, de gevoelens die toen nog zo klein waren dat ze er zich amper bewust van was. Ze droomde hoe het anders had kunnen lopen als ze niet weg was gewandeld.
Wanneer de bus stopte, opende ze haar ogen en stond op. Ze zwierde haar handtas over haar schouder en glimlachte naar Elena die slaperig door Stefan naar buiten werd geleid.
‘Goed geslapen ‘Lena?’ vroeg ze. Elena glimlachte.
‘Heerlijk’, zei ze waarna ze geeuwde.
‘Mag ik jullie aandacht even!’ schreeuwde een leraar. ‘Jullie mogen nu allemaal naar jullie kamers om uit te pakken en nog wat uit te rusten. Het is nu zes uur 's morgens , om drie uur ’s middags maken we onze eerste uitstap. Zorg dat je uitgerust bent.’
‘Weet je wat?’ zei Caroline tegen Elena en Stefan. ‘Elena, jij en ik zouden een kamer delen. Maar ik weet dat je dat liever met Stefan op een kamer ligt maar je enkel met mij ging omdat de school zoiets niet toe staat -‘
‘Nee, ik vind het helemaal niet erg. Het is als een heel lange sleepover.’
‘Ik weet dat je het niet erg vind. Maar sta me toe. Jullie verdienen wat privétijd na alles.’
Stefan was degene die het voorstel als eerste accepteerde. Hij overtuigde Elena en al snel had Caroline Stefan’s sleutel. Ze stapte de kamer in. Het was ruim, had een bescheiden balkon, badkamer met twee lavabo’s, douche en een apart toilet. Ruim en luxeus. Dit was helemaal haar smaak. In de kamer zelf stond een grote kledingkast, een tweepersoonsbed, flatscreen, bureau en twee nachtkastjes. Nadat ze al haar spullen had uitgepakt, trapte ze haar ballerina’s uit, liet haar jeansvest van haar schouders glijden en kroop met de legging en de oversized gebreide trui die ze speciaal had uitgekozen om mee te reizen, in bed. Ze verheugde zich al op haar toekomstige droom.