Hoofdstuk 126

Aiden
‘Ik ben Rowan’ mompelt hij de jongen.
Hij kijkt van Jack naar mij en blijft me een tijdje aan staren. Zo te zien aan zijn gezicht en houding heeft hij nog veel pijn. Hij staart me met zijn grote groene ogen aan en na dat Ben nog iets tegen hem heeft gezegd wat we beide niet gehoord hebben, kijkt hij weer naar Ben.
‘Wat deed je hier?’ vraagt Ben weer en het gezicht van de jongen betrekt weer.
Langzaam begint hij weer te trillen en lijkt ons wel te willen aanvallen. Ben geeft me een waarschuwende blik en ik ga automatisch voor Yuna staan. Ik voel dat ze me vast pakt en met mijn ogen op de jongen gericht loop ik samen met Yuna achteruit de kamer uit. Op de trap draai ik me om en sleur Yuna mee waardoor ze bijna valt. In de woonkamer laat ik haar niet los en sleur haar mee naar buiten.
‘Waarom doe je dat!’ roept Yuna en trekt zich los.
‘Ik wil je niet binnen hebben bij dat monster!’ grom ik.
‘Hij lijkt me heel aardig’ zegt Yuna geschrokken van mijn reactie.
Ik zucht en ga in het gras zitten. Yuna komt bij me zitten en slaat haar armen om me heen.
‘Je hebt die blik in zijn ogen niet gezien. Hij begon te trillen en ik vraag me af wat voor een vampier hij is’ en ik kijk Yuna gespannen aan.
‘Wat bedoel je precies?’ vraagt ze en begint te denken.
‘Om te beginnen: wat had hij bij onze draken te zoeken? Je hebt zijn groene ogen toch ook gezien?’ ik kijk haar aan en ze knikt hevig.
‘Hij wou ons aanvallen, hij begon te trillen. En wat dacht je er van dat hij ineens weer in orde is? Wat is hij voor vampier!!’ en ik vlieg overeind.

‘Hier, na lang zoeken heb ik dan toch wat boeken binnen gevonden over vampiers’ zegt Yuna en ploft naast me neer in het gras.
Ik neem een van de boeken van haar aan en blader er een beetje door heen. Er staan veel verschillende vampiers in en ze leven in veel verschillende gebieden. Ik blader verder door het boek en er staat veel informatie bij in. Waar we vandaan komen, waar we leven, wat we eten, wie onze vijanden zijn. En ja, iedere soort heeft zijn eigen vijand. Zo is onze vijand eigenlijk de elf maar dat is niet overal meer zo. Ik sla de pagina om en ik hoor Yuna een schrik reactie maken. Als ik naar de pagina kijk zie ik een meisje afgebeeld staan. Ze heeft zwart haar en een hele witte huid. Ze draagt een donker blauwe mantel met een muts. Haar hoektanden zijn zichtbaar en er zit bloed aan haar mond en handen. Achter haar ligt een enorme draak. Zijn kop ligt bij haar voeten en de draak is dood. Haar groene ogen lijken wel blind en er staat een lach op haar gezicht. Op de pagina links van de afbeelding staat veel tekst geschreven in sierlijke letters:

Sanguineus Dracus
Deze vampiers werden voor het eerst gezien in 1540. Ze leefden toen vooral in de Westelijke landen. Deze vampiers leefden toen van het bloed van draken. Daardoor waren ze vaak te vinden in gebieden waar veel draken leefden. Deze vampiers zorgden er voor dat de draken niet de overhand zouden krijgen. Dit is tot 1800 goed gegaan. Daarna kregen de vampiers meer macht en zijn de draken vrijwel uitgestorven in het westen. Tegen 1880 zijn de overgebleven vampiers verhuisd naar het Noorden. Daar waren nog veel draken en hebben ze zich daar gaan wonen. Uit onderzoek is gebleken dat deze vampiers al zo’n 50 jaar niet meer bestaan.
De vampiers zijn te herkennen aan hun groene vaak blind lijkende ogen. Ook hebben ze net zoals veel andere vampiers speciale krachten. Ze zijn uitzonderlijk sterk en misleidend.

De tekst gaat nog wel even verder maar meer hoef ik niet te weten. Deze vampier is erg de weg kwijt en dacht even onze draken mee te kunnen nemen. Ik sla het boek dicht en kijk Yuna bedenkelijk aan. Dit moet Ben weten!