Chapter six

'Niet gillen,' zegt degene die zijn hand over mijn mond deed. Hij haalt zijn hand weer weg en ik kijk recht in zijn schitterende grijs blauwe ogen. 'Wat doe je hier op het dak?,' vraag ik aan hem. 'Ik wou naar de volle maan kijken,'zegt hij en kijkt omhoog. 'Maar toen zag ik dat het licht bij jouw aan was,' gaat hij verder. 'Oke, mag ik erbij komen zitten?,' vraag ik hem. Hij lijkt even na te denken. 'Euuhm.. Tuurlijk,' zegt hij dan toch. Ik klim uit het raam en sta op het platte gedeelte van het dak. Samen gaan we ongeveer in het midden van het dak zitten. Voordat ik ga zitten doe ik mijn raam wel een beetje dicht, zodat mijn ouders ons niet horen. We gaan een beetje uit elkaar zitten. 'Vind je het leuk hier op deze school?,' doorbreekt mijn buurjongen de stilte. 'Ja hoor, het is geen New York maar het is best wel leuk,' zeg ik. 'Heb je al een paar leuke mensen ontmoet in je klas of gewoon op school?' Ik denk even goed na. Eigenlijk is Hunter de enige die ik vandaag echt heb ontmoet. Best wek stom eigenlijk. ' Nou eigenlijk heb ik maar 1 jongen ontmoet vandaag, dus in totaal ken ik maar twee mensen op onze school,' zeg ik. 'Twee,' vraagt hij verbaasd. 'Ja, jouw en Hunter.' Ik voel al weer zo'n rare kriebel in mijn buik als ik aan hem denk, net als toen ik hem voor de eerste keer zag toen hij tegen me op bootste. 'Ken je hem?,' vraag ik. ' Nee, volgens mij niet. Misschien wel van gezicht maar zijn naam komt me niet bekent voor.' Het blijft even stil. Het is eigenlijk best wel koud buiten. Stom dat ik geen vest heb gepakt. Ik voel mezelf rillen. Schijnbaar zag mijn buurjongen het ook want hij komt dichter naar me toe zitten. Ik kijk naar mijn handen die in de zakken van mijn vest zitten. Wacht eens... 'Shit,' zeg ik. Mijn buurjongen kijkt me vragend aan. 'Wat is er?,' vraagt hij. 'Ik ben vergeten om Hunter zijn vest terug te geven,' zeg ik. 'Waarom had je een vest nodig, zo koud was het toch ook weer niet,' zegt hij. 'Dat ligt een beetje anders. Ik had het ook niet koud, maar...,' zeg ik terwijl ik Hunter's vest open maak en hem het shirtje met de blauwe slushie plek laat zien. 'Wat is er gebeurd?,' vraagt hij. 'Weet je nog dat groepje jongens van vanochtend en van net?' Hij knikt. 'Nou die Mike en Rick ofzo vonden het leuk om een slushie in mijn gezicht te gooien,' zeg ik. Hij ergens naar achter mij. ' Wat is er?,' vraag ik hem voorzichtig. Hij lat het vestje van mijn shouders glijden zodat ik alleen nog in mijn T-shirtje zit. 'Je zei toch dat ze de slushie in je gezicht hadden gegooit?,' vraagt hij. Ik kijk hem vreemd aan. 'Ja. Hoezo?,' vraag ik. 'Nou omdat de slushie zelfs op je rug zit.' Ik probeer om de achterkant van mijn shirtje te zien, wat een nutteloze poging is. Nu zie ik het ook. 'Ooh ja,' zeg ik. 'Zo kwam ik Hunter tegen. Hij rende door de gangen, zag mij te laat, gleed botste tegen me aan en samen gleden we uit door de slushie plas die om mij heen lag.' Hij knikt even.
Na een tijdje naar de maan te hebben gestaard, schiet me ineens weer iets te binnen. 'Ik weet dat het stom klinkt maar...,' zeg ik. 'Zeg maar,' zegt hij een beetje achterdochtig. 'Ik... Ik weet eigenlijk helemaal niet hoe je heet,' zeg ik een beetje beschaamt. 'Echt?? Is dat het enige?,' vraagt hij. 'Ja, had je wat anders verwacht dan?,' vraag ik. 'Ja eigenlijk wel,' bekent hij. 'Wat dan? Of wil je er niet over praten?,' vraag ik. Misschien dacht hij wel dat ik wou vragen waarom die jongens hem zo pesten en uitschelden, maar dat hoef ik eigenlijk helemaal niet te weten. 'Ik dacht dat je misschien ging vraen waarom die jongens me zo pesten,' zegt hij. 'Ik hoef het niet te weten hoor. Je mag het best voor jezelf houden. We kennen elkaar toch pas een paar dagen,' ratel ik maar door. We kijken elkaar even aan en kijken daarna weer naar de maan. Hij is ook zo leuk. Ik ril weer van de kou. Mijn buurjongen zag het schijnbaar want hij slaat zijn arm om mijn middel heen. 'Dankje,' zeg ik, de stilte doorbrekend. Hij twijfelt even maar geeft me uiteindelijk toch een kus op mijn wang. Ik draai mijn hoofd weg. 'Sorry,' zegt hij. 'Ik denk dat ik maar weer naar binnen ga,' zeg ik. Ik ga staan en loop naar mijn raam toe. Ik klim weer naar binnen. Als ik het gordijn dicht wil doen merk ik dat ik iets vergeten ben. Ik klim weer uit het raam en loop naar mijn buurjongen toe die nog steeds op het dak zit. Ik pak get vest van Hunter dat is was vergeten te pakken toen ik weer weg wou gaan. 'Mijn naam is trouwens Joel.' Ik schrik als ik zijn stem hoor. ' Mooie naam,' zeg ik terug. Ik ga toch nog even naast hem zitten. Hij slaat zijn arm weer om mijn middel, en ik leg mijn hoofd op zijn schouder. Een paar minuten later hoor ik gestommel in mijn huis, terwijl ik nog steeds buiten op het dak zit. 'Caitlin?,' ik schrik op als ik de stem van mijn moeder hoor. Ik spring op en loop gelijk naar het raam toe. Ik slik even. 'Ja, wat is er mam?,' vraag ik zo beleefd en onschuldig mogelijk.