||~003~||

Als ze de gang in lopen, beseffen ze vast niet dat de deur nog op een kiertje staat en ik dus alles kan horen. “Je bent verliefd op hem!” hoor ik Sky’s moeder plagend zeggen. Mijn ogen worden groot. Ik besluit maar te doen alsof ik de gitaar bestudeer. “Helemaal niet!” protesteert ze. Ergens voel ik me teleurgesteld. “Je liegt.” zegt haar moeder simpel. “Ja man, als je er lang genoeg over praat, ga je er zelf ook nog in geloven…” zegt Sky wijs. Ik frons even. “Luister,” begint de moeder van Sky. “ik weet wanneer mijn dochter liegt of niet. Als je de waarheid spreekt of iets echt meent, krijg je een soort twinkeling in je ogen. Als je liegt heb je dat niet.” Sky blijft stil. “Dus geef nou maar toe dat het waar is want…” “Oké, Oké! Het is waar…” zegt Sky dan opeens. Mijn hart maakt een sprongetje. Oftewel, mijn hart maakt vijfentwintig salto’s en een driedubbele flikflak. Ik grinnik zacht om mijn gedachten. “Zijn we klaar?” vraagt Sky geïrriteerd. Ik hoor de deur opengaan en draai me om. “Well, that didn’t take long.” zeg ik en glimlach lief naar haar. “Klopt.” zegt ze en glimlacht terug. Ze komt weer naast me zitten. Ik sta op en zet de gitaar weg, daarna ga ik weer naast Sky zitten. Ik kijk haar aan en glimlach, maar ze bloost en kijkt verlegen weg. “What’s wrong?” vraag ik. “Niets...” zegt ze verlegen. Ik grijns een beetje, maar iets zit me toch dwars… Hoe kan iemand op mij verliefd worden? Ik zink diep weg in mijn gedachten. “Ni?” vraagt Sky. Ze knipt een paar keer met haar vingers voor mijn gezicht. “Wakey, wakey.” zegt ze en grinnikt. Ik word uit mijn gedachten geslingerd. “Hmmm?” zeg ik vragend. Sky en haar moeder schieten in de lach. Ik zit er een beetje verloren bij. Sky komt langzaam bij en veegt haar tranen. “Sorry.” zegt ze lacherig. Ik kijk haar grijnzend aan. “Wat?” vraagt ze, niet-begrijpend. Ik leg een hand op haar wang en veeg met mijn duim een traan weg die nog op haar gezicht zat. Sky kijkt me aan met haar glimmende lichtblauwe ogen. Ik kijk terug en laat mijn blik af en toe naar haar lippen glijden. Ze leunt langzaam naar voren. Ik doe hetzelfde. Ik sluit mijn ogen als onze lippen op elkaar belanden. Onze lippen bewegen ritmisch over elkaar. Ik voel hoe Sky haar armen in mijn nek legt, ik leg mijn handen op haar heupen. Zo zoenen we nog een tijdje door. Ik stop de kus en kijk Sky aan. Ze glimlacht een beetje, net als ik. Ik kijk naar Sky’s moeder, die lief toekijkt. Sky doet hetzelfde en ik hoor haar zachtjes grinniken. Als Sky me weer aankijkt, geef ik haar uit het niets een dikke knuffel. “Woah!” zegt Sky en grinnikt schattig. Ze slaat haar armen om me heen. “I love you…” fluister ik in haar oor. “I love you too…” fluistert ze terug. We laten elkaar los. “Gaan we weer naar school of blijven we hier?” vraagt ze dan. “Hoe wil je nog naar school gaan dan?” vraag ik. “Nou, als we bijvoorbeeld het tweede uur terug gaan naar school.” zegt ze. “Maar hoe wil je dan gaan verklaren dat we weg waren?” vraag ik. “Hoe wil je dat morgen?” kaatst ze terug. “Sure point, but…” “We kunnen gewoon een briefje meenemen die mijn moeder heeft ondertekend, waar in staat waarom we weg waren.” onderbreekt ze me. Ik denk na, maar schud dan toch mijn hoofd. “Ik wil niet meer gepest worden …” zeg ik zacht. Ik krijg zonder dat ik het wil weer tranen in mijn ogen. Sky legt een hand op mijn schouder. “Ik weet het, Ni…” zegt ze op een vriendelijke toon. Ik sluit mijn ogen even, maar herpak me weer snel. “Op een dag kom ik voor mezelf op…” zeg ik, zeker van mijn woorden. “That’s the spirit!” zegt Sky. Dan horen we dat de bel gaat. Ik zie Sky opstaan en naar de voordeur sprinten.