{3} Raeping - Orlando Lumberjack

"Kom, gaan we iets leuks doen?" vraag ik aan Thomas.
"Gaan we Verstoppertje spelen?" vraagt hij aan me. verstoppertje is een echt kinderspel, maar voor ons drie is het echt een avontuurlijk leuk spel, in het bos vind je echt leuke plekjes, en camouflage is een van onze specialiteiten. "Oke, ik ga Simon halen!" zeg ik.
een paar minuten later vertelt Simon me dat hij gaat tellen tot 100.
Ik loop weg, en kijk naar mijn broertje, ik pak een paar bladeren, en strijk ze neer over mijn armen, ik ga zitten naast een boom, en bedek mijn rug met schors, ik zie een klein putje aan dezelfde boom, dus ik ga erin, en ik ben bijna onzichtbaar, net zoals Thomas, die je niet zou zien als hij niet zat te bewegen.
wat later is Thomas weer de oude. Samen rondhangen met ons 3tjes door het bos, er is niets leuker.
het begint donker te worden, en we gaan gaan slapen.

Ik kon niet slapen die nacht, gelukkig werd het nog ochtend, na eeuwen wachten.
ik stond op, en trok mijn kleren aan, toen ging ik naar buiten. vandaag was de boette.
misschien de laatste keer dat ik Simon en Thomas zou zien, maar die gedachte zette ik uit mijn hoofd.
met ons 4en liepen we naar het grote podium met Effie, die weer een nieuwe groene pruik aanhad dit keer.
"Vrolijke Hongerspelen" zegt haar hoge giechelende stem.
"En mogen de kansen in jullie voordelen zijn!" voegt ze er nog snel aan toe.
eerst kijken we zoals gewoonlijk een flimpje over de opstand van district 13, en dan is het zover.
"Lady's First!" roept Effie. "O, wacht even, het is een erge gebeurtenis, dus waarom zouden we de jongens niet eerst laten?" vraagt ze zich af tegen haarzelf, terwijl ze naar de jongensbol loopt. "Geen vrijwilligers?" roept Effie. en nee, niemand zegt iets.
"Nou, dacht ik al." giechelt ze. "De jongenstribuut......" Effie's hand zakt in de boettebol, en ik zie hoe haar hand naar een briefje grijpt, maar toch een ander briefje pakt. "De Jongenstribuut voor de 99ste hongerspelen is.......... Orlando Lumberjack!!!!!!"
neee!!!! waarom ik??? ik zat er maar 14 keer in! er zijn jongens die er in de 50 keer in zaten, mijn broer zat er zelfs 38 keer in!
ik wist niet wat ik moest doen , vol in panniek keek ik rond, in afwachting of er iemand zich zou aanbieden, maar niemand besefte dat ik het was, waarom ik? waarom ik? "Lando!" hoor ik. het is de stoere, maar ook bezorgde stem van Simon. "Lando!" zegt hij nog een keer;
"Neee, Landoooo!!!!!" hoor ik. het is Thomas, hij begon te wenen, ook mijn ogen werden vochtig.
ik wachtte af of er een vrijwilliger was, maar dat was niet het geval.
Waarom Ik?