H2

Warme zonnestralen kietelden mijn gezicht. Ik opende mijn ogen. De oranje gordijnen van mijn hotelkamer stonden half open en het kleine streepje strakke blauwe lucht dat ik zag maakte dat ik in één keer rechtop in mijn bed zat. Ik wilde mijn haar kammen, mijn leuke nieuwe jurkje over mijn nieuwe bikini aantrekken, ontbijten en dan naar het strand. Ik voegde de daad bij het woord, en even later meldde ik me in het restaurant van ons hotel. Mijn vader zat er al, en mijn moeder was waarschijnlijk nog aan het proberen Sarah wakker te maken zonder dat ze de hele boel bij elkaar begon te schreeuwen.
Mijn vader trok zijn wenkbrauwen op. 'Goedemorgen, schoonheid. Wat zie jij er opgedoft uit op deze vroege morgen,'
Ik keek hem sceptisch aan. '"Opgedoft?"' Ik droeg geen makeup, nooit gedaan trouwens, en had verder niets speciaals met mijn haar gedaan ofzo. En jurkjes droeg ik al de hele zomer.
Hij stak beide handen verdedigend in de lucht. 'Misschien niet helemaal het goede woord,' Ik glimlachte. 'Inderdaad. Is mama nog met Sarah bezig?' Hij zuchtte. 'Dat duurt nog wel even. Ze was in een extreem slecht humeur vanmorgen.' Ik grinnikte en ging zitten. Net toen ik de eerste hap van mijn broodje wilde nemen, kwam mijn moeder het restaurant binnen, met Sarah op haar arm. Ze zag er afgetobd uit. Sarah sloeg met haar kleine vuistjes op mijn moeders arm. 'Los, los!'
Ik stak mijn armen uit. 'Geef maar.' Mijn moeder aarzelde, maar gaf Sarah toen aan. Met moeite weliswaar, want ze spartelde als een paling. Ik drukte haar tegen me aan. 'Sssst, stil maar, Saartje. Kijk eens naar buiten.' Ik tilde haar op de vensterbank van het raam naast ons tafeltje. 'Zie je? Wat is de lucht mooi., hè? En de zee! Zo blauw. Hou je van blauw?'
Sarah kalmeerde. Ze lachte en wees naar de bomen en de zon. Ze sloeg haar armpjes om mijn nek. Ik keek naar mijn ouders. Die zaten me verbluft aan te kijken. Mijn moeder zuchtte en masseerde haar slapen. 'Mijn hele morgen eraan verspild, en Cat krijgt haar stil in twee minuutjes. Het is ongelooflijk.'
Ik merkte opnieuw op hoe moe ze eruit zag, en de wallen onder haar ogen. Ik nam een besluit. 'Mam, pap, we zijn op vakantie. Ik pas wel een dagje op Sarah, dan kunnen jullie lekker uitrusten. Jullie verdienen het.'
Mijn moeder keek me verbaasd aan. 'Wil je dat?' Ik knikte. 'Ik neem haar mee naar het strand, en beetje zandtaartjes bouwen, dat soort dingen. Geen probleem. Kunnen jullie even echt genieten van jullie vakantie.'
Mijn vader stond op en gaf me een knuffel. 'Wat ontzettend lief van je, Catherine. Dankjewel.' Ik lachte. 'Als je me Catherine noemt, trek ik mijn aanbod in.' Hij grinnikte. Ik keek naar mijn moeder. Tot mijn verbazing stonden er tranen in haar ogen. 'Cat,' zei ze. 'Je wordt al zo groot. Ik moet er nog een beetje aan wennen.' Toen omhelsde ze me.

Ik zat lui op mijn handdoek, terwijl Sarah af en aan liep met emmertjes zand. Ik sloot mijn ogen en liet de zon op mijn gezicht schijnen. Het zou best kunnen dat ik eventjes in slaap was gevallen, ik schrok me in ieder geval rot toen een stem vlak bij mijn oor vroeg: 'lekker aan het babysitten?'
Ik keek om, recht in Jasons perfecte gezicht. 'Jemig!' hijgde ik. 'Ik schrok me dood!'
Hij lachte en plofte naast me neer. 'Sorry. Wie is dat?' Hij knikte naar Sarah. Ik glimlachte. 'Dat is mijn zusje. Mijn ouders werden een beetje gek van d'r, dus ik heb aangeboden een dagje op haar te passen.'
Ik keek hem nieuwsgierig aan, en probeerde niet afgeleid te raken door de schoonheid van zijn ogen. 'En jij? Waarom ben jij niet bij Alice en de rest? Ik had het gevoel dat ze totaal geen last van je hadden daar.'
Integendeel, alle meisjes waren compleet uit hun dak gegaan toen ze zagen wie zich bij de groep had gevoegd. Maar, tot mijn grote vreugde en verbazing, had hij steeds naast mij gezeten, en naar me geknipoogd als ik zijn blik ving.
Ik glimlachte bij die gedachte.
'Ik ben hier omdat ik jou herkende.' Jasons stem haalde me uit mijn dagdroom. Ik keek naar hem. Hij staarde naar mijn lippen, die nog steeds in een glimlach zaten. Hij ving een pluk van mijn lichtblonde haar en hield het voor mijn gezicht. 'Je hebt een heel bijzondere haarkleur. Ik zag hem onmiddelijk.'
Ik keek hem in zijn prachtige ogen. 'Dat zegt nog niet waarom je naar me toe kwam,' zei ik, maar hij sprong ineens op en rende weg over het strand. Ik keek hem stomverbaasd na, tot ik zag dat hij bezig was Sarah te halen, die een heel stuk verderop zat. Ze was weggekropen zonder dat ik het gemerkt had! Ik kon mezelf wel voor mijn kop slaan. Wat als Jason niet langs was gekomen?
Dan was je ook niet afgeleid, zei een klein stemmetje in mijn achterhoofd. Dan zat je hier nog altijd net te doen alsof Sarah een soort chefkok was, en je haar zandgerechten heerlijk vond. Ik lachte. Ja, dat was waarschijnlijk wel het geval geweest.
Jason kwam weer naast me zitten, met Sarah in zijn armen. 'Sorry,' zei ik. Tot mijn extreme ergernis bloosde ik. Ik keek naar de resten van Sarahs schelpentaart. 'Ik werd afgeleid.' Hij trok zijn wenkbrauwen op. 'Waardoor?'
Mijn wangen gloeiden. 'Door jou, eigenlijk.'
Dat leek hij leuk te vinden. Hij glimlachte zijn prachtige tanden bloot, en ik durfde hem eindelijk aan te kijken. Even leek het net of onze gezichten zich iets naar elkaar toe bewogen, of zijn lippen zich een klein beetje openden...
Toen sloeg Sarah hem met haar schepje tegen zijn hoofd. 'Spelen!' brulde ze. Jason glimlachte een beetje spijtig naar me, en droeg Sarah naar de zee. 'Komt u maar, prinses,' zei hij galant tegen haar.
Sarah had ontzettend veel lol. Het leek alsof Jason niet moe werd, en er verder ook geen last van had dat Sarah voortdurend zand in zijn haar gooide, of water in zijn ogen spetterde. Sterker nog, hij leek het even leuk als zij te vinden. En ik zat daar maar op mijn handdoek, starend naar dat zwartharig stuk perfectie, dat ook nog eens goed met kinderen om kon gaan.