Part #5 - Zwart

Vanuit Nils.

Wat doet zij hier nou weer? Ik vind het al zo moeilijk om het Noor duidelijk te maken en dan dit ook nog.. Ik loop maar met haar mee alsof er niets aan de hand is, nooit gedacht dat acteren zo moeilijk was.. 'Yasmine, hoevaak moet ik het je nog vertellen... Ik vind je niet meer leuk!' zegt ik, misschien ben ik iets te hard voor der geweest. Maar ondertussen ben ik er wel een beetje klaar, elke ochtend vanaf de mei vakantie riep mn moeder naar boven dat ze er weer stond en elke keer opnieuw loog ik dat ik later moest beginnen.. Tja 'A lifestyle to kill for.' zeg ik meestal maar dit gaat me iets te ver.. Uit het niets begint Yasmine keihard te gillen, de deur van de kleedkamer vliegt open en binnen no-time staat Yasmine buiten. Ik zie Noor verbaasd kijken, zou ze geschrokken zijn? Ze trekt wit weg, dit kan niet goed zijn en ik ren op haar af.

Vanuit Noor.

Hier heb ik dus maar één woord voor: W A U W. Ik kende het meisje niet maar ze zag er uit alsof ze net uit een vieze riool put was gevist, nu ben ik best wel verwent en niet zoveel gewend dus kan ik dit ook overdrijven. Ik zeg maar niks maar ben zeker geschrokken, is Mainstreet dan toch zo arrogant? Straks behandelt Nils mij ook zo als het uit gaat, als we dan al iets krijgen.. Ik twijfel nog altijd of ik het wel aan kan, in eens word ik heel licht in mijn hoofd zak zachtjes in. Er rent een jongen op me af.. Dit is raar, ken ik hem? Binnen een paar seconden wordt ik omringt door vreemden, één meisje herken ik.. Donker haar en donker blauw bruine ogen, volgens mij heet ze Barbara... Alles wordt zwart, zomaar ineens.. Ben ik dood? Dit moment lijkt uren te duren, ik hoor alles perfect! 'Het is allemaal mijn schuld.' hoor ik een lieve jongens stem zeggen. Ik kan zo snel de stem nog niet plaatsen maar ik vertrouw erin dat goed is. Wie ben ik eigenlijk? En wat deed ik net? Waar ben ik? En hoe ben ik hier gekomen? Wie zijn mijn ouders? Één ding herinner ik me, ik had ruzie... met mijn vader.. althans denk ik. Het ging niet om niks dat weet ik wel. Maar wie ben ik dan? Ik kan er niet tegen, ik probeer te trappen. Het lukt! 'AUWW NOOHOOR!' hoor ik een meisje gillen. HET IS BARBARA! IK HERKEN DER! Ik wordt rustig, en zak in...