Elisabeth Morgen.

Nog geen 5 minuten nadat Sienna en Niall vertrokken waren begonnen de andere jongens de zak met nieuwe gadgets te doorzoeken. Wetend dat het nooit goed kon komen als ze echt alles gingen uittesten voordat ze de gebruiksaanwijzingen vasthielden, laat staan lezen, ging ik expres ver genoeg van hen afzitten. Het verbaasde me ook dat niet dat na een tijdje Liam naast me kwam staan. Ik wist dat hij iedere keer de jongens probeerde te overtuigen om niet alles al uit te pakken, maar met Louis op kop was er weinig aan te beginnen.
Glimlachend keek ik op naar Liam die zuchtend naar de jongens keek terwijl die één of andere infrarood masker hadden aangetrokken. Voorzichtig greep ik zijn hand vast en kneep er zacht in als teken dat hij zich niet zoveel zorgen moest maken. Toen er een klein scheef glimlachje op zijn lippen verscheen wist ik dat de boodschap was aangekomen. Het was ondertussen al bijna een jaar geleden dat Liam en ik een stel waren, maar nog altijd was de band tussen ons sterk. Het grappigste van de tijd dat ik samen met hem was, was dat de jongens het niet eens doorhadden. Op de werkvloer wordt het niet echt zo geapprecieerd dat er relaties zijn in een team, deels omdat je vaak niet helder kunt nadenken over de missie. Ik snapte het standpunt ook wel, maar ik was nooit echt het type geweest om me aan de regels te houden. Het verbaasde me dan ook in het begin dat Liam inging op mijn gevoelens omdat hij iemand was die haast nooit de regels verbrak. Maar na een jaartje hadden we beide besloten dat het beter was om vrienden te blijven, deels door de gevaren maar vooral omdat we meer uitgegroeid waren als hechte vrienden in de plaats van lovers.
“Lizzie, dit moet je zien! Dit is echt iets voor jou.” Met een brede glimlach gebaarden Louis dat ik moest komen waardoor ik Liams hand weer losliet om toch maar even te gaan kijken. Tegenover Niall, Sienna en Liam moest ik met de rest het veld in, recht in het gevaar, ook al moesten Louis en Zayn het gevaarlijkste werk doen. Het was daarom ook wel handig om te zien wat er allemaal in de zak zaten dat we konden gebruiken.
“Wat moest ik zien?” vroeg ik toen ik tussen Zayn en Harry kwam instaan. Louis die nog altijd al de spullen op een brede tafel legde wees naar een pak dat hij opzij gelegd had. Automatisch nam ik het vast en zag dat het inderdaad iets was dat voor mij was gemaakt. Het was een pak dat ik onder mijn kleren kon aandoen terwijl ik de vijand afleiden. De uitrekkende stof kon ik verstoppen onder mijn kleren totdat ik het nodig had om me door gangen te wurmen, ook was dat de specialiteit van Zayn. Het was altijd handig om het bij je te hebben.
“Oh, wat is dit?” En voordat ik ook maar naar Harry kon opkijken was er een harde knal door heel de ruimte en werd ik met een immense kracht naar achter gekatapulteerd. Met een knal vloog ik tegen Zayn aan die versuffend van de knal tegen de muur gevlogen was. Mijn haar dat daarnet nog deftig in een recht knotje zat lag los over mijn schouders heen terwijl mijn schoenen ergens heen waren gevlogen in de ruimte.
“Alles oké?” hoorde ik Zayn achter me vragen terwijl hij me voorzichtig rechttrok. Nog half versuffend van wat er net gebeurt was knikte ik terwijl ik rond me heen keek, opzoek naar de rest van de bende. Als eerste zag ik Louis die met ontploft haar vanachter een tafel gekropen kwam en een krullenbol naast hem omhoog trok en als laatste zag ik hoe Liam tegenover ons kreunend recht kroop. Aan de blik die hij direct richting Harry stuurde wist ik zo dat hij ging uitvliegen, maar toen ze blik direct veranderde in ongerustheid verplaatste ik mijn eigen blik weer naar Harry die door Louis op een stoel werd gezet. Toen hij langzaam opkeek van de grond en een paar krullen uit zijn gezicht wreef snapte ik direct Liams bezorgdheid.
Op mijn blote voeten rende ik zo snel ik kon tussen de brokstukken van stoelen en tafels door om vervolgens voor Harry op mijn knieën neer te komen. Heel voorzichtig streek ik met mijn vingers op de snede die op zijn voorhoofd zichtbaar was om wat bloed er van af te vegen. Een zachte kreun verliet zijn lippen toen mijn vingers zijn gevoelige huid aanraakte en nam gelijk mijn hand vast zodat ik er niet meer aan kon komen. Zijn ogen staarden recht in de mijne voordat hij zonder geluid met zijn lippen ‘het spijt me’ naar me fluisterde. Glimlachend schudde ik mijn hoofd als teken dat het niet erg was voordat ik opkeek naar Liam die samen met Zayn naast me verscheen.
“Misschien kun je maar beter die snede laten verzorgen voordat we vertrekken. Hopelijk heb je je les nu wel geleerd met al dat experimenteren van je.” Mompelde Liam tegen Harry met een serieuze blik. Zuchtend knikte Harry en werd met hulp van Louis naar buiten gedragen zodat alleen Zayn, Liam en ik nog overbleven. Bijtend op mijn onderlip bekeek ik de ruimte en besefte nu pas hoe makkelijk Harry nog er vanaf kwam met alleen een snede. Hij moest nu de ruimte niet opruimen zodat Cowell niet terug kwaad zou worden op hen. Dat werkje had hij mooi aan mij en de twee jongens overgelaten.