~Zayn Malik~

Harry liep naar boven toen hij Amy had zien staan. Ik zuchtte. Liam stond al recht. 'Zit. Ik ga wel.' Zei ik. Amy kwam naar mij gelopen. 'Niks verkeerds doen eh.' Zei ze bang. 'Nee.' Zei ik en gaf haar een kus op haar kruin. Ik wandelde rustig naar boven. Eigenlijk zou ik zo kwaad moeten zijn op Harry. Hij heeft haar voorgelogen. Hij heeft mijn beste vriendin pijn gedaan. Maar Zayn beheers je, je wilt je beste vriend ook niet kwijt. Hij was veranderd dat kon iedereen zien. Hij was niet meer zo arrogant en was vriendelijker. Ik stond nu voor zijn deur. Ik zuchtte zou ik naar binnen gaan of niet. Ik legde mijn hand op de deurklink en deed hem open. Toen ik de deur open had zag ik Harry in een bolletje op zijn bed liggen. Ik had medelijden met hem. Maar eigenlijk was het zijn eigen fout. Ik deed de deur terug toe. Ik liep naar zijn bed en ging naast hem zitten. 'Hazz?' Vroeg ik. 'Ga weg.' Mompelde hij. 'Hazz we moeten praten.' Zei ik en legde mijn hand op zijn rug. Hij draaide zich om zijn ogen waren rood van het huilen en zijn krullen hingen slap voor zijn voorhoofd. Ik trok hem wat rechter en sloeg mijn armen rond zijn middel. 'Het is oneerlijk.' Zei hij. Dat was de enigste zin die hij er uit kreeg. 'Wat is oneerlijk?' Vroeg ik stil. 'Ik ben dom geweest. Ik had het nooit moeten doen en nu is het te laat. Zayn, het is voorbij. Ze gaat me nooit meer een kans geven.' Snikte hij in mijn armen. 'Harry dat weet je toch niet.' Zei ik. 'Nee? Ik heb haar laten ineen slagen. Ik heb er niks aan gedaan. Ik was fout bezig. Maar ik ben veranderd. Maar dat is nu te laat.' Zei hij en keek in mijn ogen. 'Harry misschien moet je laten zien dat je veranderd bent.' Zei ik stil. Hij keek me aan. 'Hoe?' Vroeg hij. 'Dat weet ik niet, maar je moet haar laten voelen dat ze speciaal is voor je. Dat is ze toch eh?' Vroeg ik bang. 'Ja, ze.. ze is veel voor me gaan beteken.' Mompelde hij. Ik knikte. 'Dankje. Zayn.' Zei hij nog. Ik knikte. 'Maar weet. Als je haar ooit nog eens kwetst ik vermoord je.' Zei ik. Hij gaf me een klein glimlachje. Ik liet hem los en liep naar de deur. 'Zayn?' Vroeg hij nog. 'Ja?'
'Wil je me helpen?' Vroeg hij twijfelend. Ik knikte. 'Kom dan gaan we naar beneden.' Zei ik. Hij knikte en volgde mij naar beneden.
'Liam geef terug dat is van mij.' Hoorde ik Amy roepen. Ik grinnikte. Ik kwam beneden met Harry achter mij die al snel naar Louis liep en Louis pakte hem vast. Ik pakte ook snel de gsm van Amy terug die Liam had en gaf die terug. 'Dankje Zayn.' Zei ze lachend, ze stak nog snel haar tong uit naar Liam. Die dan weer achter haar aan liep. 'Pak me dan...' Verder kwam ze niet of ze liep tegen Harry. Shit dat, dat maar goed ging dacht ik. 'Sorry.' Zei ze. Ik zag dat ze in zijn ogen keek. 'Is niks.' Zei Harry met een schorre stem van het huilen. Ze stonden even stil naar elkaar te kijken. Ik keek naar Liam die naar mij aan het kijken was en ik deed teken. Hij rende naar Amy en pakte haar op. 'NEE LIAM LAAT ME LOS!' Schreeuwde ze maar begon al gauw te lachen wanneer Niall en Liam haar begonnen te kietelen. 'Dankje.' Zei Harry stil. Net hard genoeg zodat ik het kon horen.. Dit ging nog wat worden.