Proloog

Ik liep een donker, lang steegje in. Ik hoorde wat kraken. Ik bleef stil staan.
'Is d-d-daar iemand?' stotterde ik. Er kwam iets aan gerend. Het beet in mijn hand en ik zakte op mijn knieën. Ik schreeuwde het uit van de pijn.
'Welkom bij het leger,' siste iemand in mijn oor. Zou ik nou doodgaan? Ik hoopte het wel. De pijn was weg maar, twee seconde later begon hij drie keer zo erg in mijn hart. Ik schreeuwde zo hard als ik kon, maar niemand kwam me helpen. Ik begon te snikken maar er kwamen geen tranen uit mijn ogen. Dag en Nacht schreeuwde ik het uit van de pijn. Na drie dagen begon het iets af te nemen. Ik kon opeens scherper zien dan eerst. Mijn keel brandde van de dorst. Niet in water, maar in bloed...