12

Jari's verhaal

Ik kan dit niet meer, mijn verdriet komt me nek uit. Ik ben oververmoeit. Ik ben depressief. Ik kan niks meer en wil niks meer. Ben al twee weken niet thuis geweest. En eerlijk gezegd wil ik dat zo houden ook. Mijn maag rommelt, je kan mijn ribben tellen, ik weet bijna zeker dat ik nu al tien kilo ben afgevallen. Alles wat ik doe is in het park op een bankje liggen. Ook kan ik niet naar school, bang hoe de mensen me gaan aankijken. Bang dat mijn vrienden me niet meer willen zien nu ze het weten. Iedereen weet het.

Iedereen weet dat mijn vader mijn moeder heeft vermoord. Hij had haar dood geslagen. Iedereen weet het, het heeft zelfs in de kranten gestaan. En ik, ik was het zielige kind die nooit een leven heeft gehad. Het kind zonder vader en moeder. Omdat mijn vader altijd dronken was. Zelfs toen hij mijn moeder sloeg, hij had het wel eens eerder gedaan maar die keer hielt hij niet op. Hoe zielig kan je zijn? Je eigen vrouw dood slaan als je dronken bent. maar toen ik beneden was, was ik al te laat. Ze was al dood, er was niks dat ik kon doen, en misschien durfde ik het ook niet. Wie weet wat hij bij mij had gedaan.

Natuurlijk was hij opgepakt en naar een afkickcentrum geweest. Toch wat hij deed toen hij thuis kwam is drinken en drinken, het hielt niet op. Het werd er zeker niet beter op, de politie was me komen halen en me naar school gestuurd. Natuurlijk keek iedereen me raar aan. Natuurlijk wou niemand meer bevriend met me zijn. Ze gingen me zelfs pesten en niet zon beetje ook niet. Soms werd ik zelfs in elkaar geslagen. En kwam ik blond en blauw thuis. Maar ja wie maakt het uit? Niemand? Klopt.

Na een paar maanden leek het beter te gaan op school, het pesten was minder geworden. Thuis had ik geen leven. Als ik s'avonds ging slapen moest ik mijn deur op slot doen want wie weet wat hij komt doen in mijn kamer als hij dronken is. In de ochtenden kon ik bijna niet normaal door het huis lopen door de lege flessen, in de hoop dat er nog wat eten was, want ja mijn vader werkt niet, dus geen geld, dus geen eten. Als ik dan terug van school kwam, was ik al moe, maar ja iemand moet het huis opruimen. De lege flessen opruimen. De glasscherven van de grond rapen. En zorgen voor eten. Het ergste was dan nog een katerende vader en een andere vrouw in je huis hebben. Die elkaar waarschijnlijk niet eens kennen, maar elkaar maar nodig hebben voor een ding, seks. Wat nog viezer is dat het elke avond een andere vrouw was.

Opeens werd het op school ook slechter. Net of de mensen op school merkte, dat het thuis ook slechter ging. Het slaan en schoppen begon weer. De blauw plekken. De gebroken botten. Ik haalde slechten punten, ja net of ik tijd had om te leren. Het laatste waar ik aan dacht was school, alleen maar gezeik en trouwens het is voor je toekomst, je werk. Maar ik wist toch dat ik geen toekomst had, ik ging dood of het was mijn vader of ik verhonger. Ik zal het zeker niet weten hoe mijn vader het volhoud en eerlijk zegt mag hij nu dood neervallen en misschien lach ik hem dan wel uit.

Hoe ik precies dood ben gegaan vraag je je af? Nou het was niet mijn vader, die is dood gegaan aan zijn grote liefde. Alcohol natuurlijk. Ongeveer twee weken later was het mijn beurt. Dit had ik zeker niet kunnen verwachten, maar toch ergens wel. Hoe het gegaan is. Het was gewoon een saaie dag op school en ik was best blij dat ik naar huis mocht, of ja ik zat in een huis voor kinderen zonder ouders. Daar hoefde ik tenminste niet te poetsen en had ik tijd voor school.

Ik liep op mijn gemakje naar huis, ik weet nog goed dat ik altijd door een steegje liep omdat het korter was. Natuurlijk wist ik niet dat ze me daar opstonden te wachten. Ze waren minstens 2 jaar ouder ik had geen kans. Ze stopte niet, zoals ze anders deden, ik lag bewusteloos op de grond en wat hun deden, was om mijn hoofd springen. Nog een keer, nog een keer en nog een keer. Zo hard dat mijn hersens dood waren toen ze me vonden. En zo ben ik dood gegaan en zo ben ik hier gekomen.

Mijn wens was dat ooit iemand van me zal houden, en dat ben jij Angel, niemand anders kan het zijn. Allen jij. Als het hoort dat we samen zijn, is mijn wens vervuilt en dan kan ik niet langer hier blijven. Daarom kan ik het niet, daarom mag het niet. Ik ben er nog niet klaar voor.