Hoofdstuk 1

Daar zit ik dan, in de trein. waarheen? ik heb geen idee, ik was er klaar mee, ik had me spullen gepakt en op me fiets gesprongen en naar het stadion gefietst, ik wou naar Londen, waar me beste vriend woont. hij had gezecht: Kom naar mij toe als je het niet meer trekt thuis, ik ben er voor je, beste vrienden voor altijd.’ en dit was het moment. Ik was klaar met me, me ouders mochen dood gaan. Dit was de eerste keer dat ik met de trein ging, eerst ga ik naar Eindhoven, om mijn droom uit te laten komen: Owen Playfair ontmoeten. Ik stap uit en kijk op me telefoon. 489 whatsappjes van de mainiac groep. Ik doe mijn oortjes in, tas op me rug en loop door het centrum van Eindhoven. Ik zie veel mensen, ik ben het niet gewend, zelf woon ik een een saai dorp weg van de bewoonde wereld zeg ik altijd maar dat is ook zo. Ik zie super veel leuke winkels, maar ik loop door. Ik kom bij de staat van Owen en zoek het huis. Ik sta voor de deur, ik tril. voorzichtig druk ik op de bel, en doe een stap achteruit. 'Hallo' zegt een Vrouw. 'Hallo, ik ben Kelly, is Owen ook thuis?' vraag ik. 'Nee, die is met naar Megan, maar kijk kan elk moment thuis komen' zegt de vrouw. 'Ohh, oke, wil je tegen Owen zeggen dat hij heel speciaal voor me is e dat ik van hem hou' zeg ik. 'Zal ik zeggen voor je als hij thuis is, je naam is Kelly toch?' vraag de vrouw. 'Dankje wel' zeg ik en loop weg. Ik zie meertje, ik loop er naar toe en ga aan de rand zitten. het is warm weer want het is zomer. ik denk aan mijn ouders, waarom zijn ze zo gemeen tegen mij?' vraag ik aan mezelf en barst ik in tranen uit. ik voel een hand op me schouder. ik schrik en draai me om. er staat een super mooie bruine jongen. het is Owen. 'Heey Kelly, Gaat het met je?' vraagt Owen. 'jij bent owen, en je kent me naam' zeg ik stotterent. 'Jaa, wat ben ik, me moeder zij dat je hier heen was, ze zag je weg lopen' zegt Owen.'Ik moest jou zien voordat ik naar Londen zou gaan' zeg Ik. 'Waarom ga je naar Londen, je bent volgensmij nog niet zo oud?' zegt Owen en hij komt naast me zitten. 'Ik ben weggelopen van huis' zeg ik begin weer te huilen. 'Doe maar rusten, ik luister' zegt Owen. 'Ik heb altijd ruzie met mijn ouders en zus, en mijn broer is uit huis geplaatst, ik heb een beste vriend en hij is verhuist naar Londen waar ik zo heen ga, en dan ga ik bij hem wonen en dan begin in een nieuw leven, nieuwe vriende' zeg ik. 'Wat erg voor je, maar heb je hier geen vrienden, in Nederland waar je heen kan?' zegt/vraagt Owen. 'Ik heb een Vrienden Goor, ik heb haar leren kennen via Twitter, en ze is er altijd voor me, maar ik heb haat nog nooit gezien' zeg ik. 'Wacht, hoe heet ze??' vraag Owen. 'Xaviera' zegt ik. 'ik ben zo terug' zegt owen. Owen staat op en loopt even een paar meter weg. ik hoor Owen aan de telefoon. 'Heey, ken jij een Xaviera' hoor ik hem zeggen. 'Woont ze vlak bij jou?' vraagt owen. voor de rest hoor ik niet, met wie zou hij bellen, en waarom vraagt hij dat, denk ik. 'Kom mee' zegt Owen als hij heeft opgehangen, hij pakt me hand en mijn tas. 'Eerst gaan we even langs mijn huis om wat op te halen, en dan neem ik je mee naar Daan en gaan we naar Xaviera' zegt Owen, O_o sirieus?' vraag ik. 'Jaa, kom nou maar' zegt Owen en trekt me mee en we rennen naar zijn huis. 'Ma?' vraagt Owen. 'Heey, ben jij niet dat meisje die hier net voor de deur stond?' vraag de moeder van Owen. 'Jaa, dat ben ik' zeg ik en ik word een beetje rood. 'maar, is het goed dat we naar Daan gaan?, en dan naar een vriendin van Kelly?' vraagt Owen. 'Jaa, is goed' zegt de moeder van Owen en ze geeft owen een kus. 'Kom we gaan' zegt Owen en we lopen het huis uit. 'Wacht me tas, dan ga ik meteen als we daar zijn geweest daan Londen' zeg ik. 'Oke, pak je tas snel dan' zegt Owen met een lach. omg, zij lach nog mooier in het echt, dan op een poster, denk ik. ik pak me tas en ren weer naar Owen toe. we lopen door het centrum en we hebben het heel gezellig, onderweg hebben we een Starbucks gehaalt. We zitten in de trein, opweg naar Daan, 'Wil je ook niet bij Xaviera wonen of Slapen zodat je er nog even oer na kan denken' zegt Owen. 'Nee, niemand mag mij, als Xaviera mij ziet, wil ze nooit meer iets met mij te maken hebben, dat gebeurt altijd zo' zeg ik. 'waarom zou ze dan niet meer met je te maken willen hebben' vraagt Owen. 'Kijk naar mij, ik ben lelijk, ik word altijd gepest. zo gaat et altijd' zeg ik en er rolt een traan over me wang, en ik kijk naar buiten. 'Je bent perfect. ik ken je nu nog naar 30minuten ofzo. maar sins ik je zag mij het meerje, dacht ik: je bent bijzonder' zegt Owen en hij kijkt lief aan. 'Zo voel ik me niet, mijn ouders hebben altijd gezegt dan ik een mislukeling en ben dat mijn leven vereselijk zou worden' zeg ik. 'Luister naar mij; je bent geweldig, en ik weet 100% zeker dat mensen spijt gaan krijgen, wat ze over jou hebben gezegt en dat ze jou niet kennen op de manier waarop ik jou nu ken' zegt owen. 'Dankje, je bent nog geweldiger in het echt!' zeg ik. 'Dankje' zegt Owen. na nog wat gepraat te hebben, stappen we uit. 'SABIENE' hoor ik achter me. ik draai om en zie dat het Xaviera is. 'Xaviera' gil ik terug en ren naar haar toe. we hebben allebij tranen in onze ogen. 'OMG, ik ben zo blij dat ik jou nu eigedelijk in het echt zie' zegt Xaviera. 'Ik ben ook blij om jou te zien' zeg ik. en we beginnen te lachen. 'Waarom heb je nooit gezegt dan je Daan kent' zeg ik. 'Dan zou je gek worden, nou gekker dan je al bent dan' zegt Xaviera. 'Jaa, das waar' zeg ik. 'Heey, jij bent dan vast Kelly?' vraagt Daan. 'Jaa, dat ben ik, Heey Daan' zeg ik. we lopen met zijn 4ren naar het huis van daan, tot dat ik iemand zag staan die mij bekend voor komt