Chapter 2.

- * Vanuit Floor. *
Ik keek met grote ogen naar scream. Ik wil zo hard gillen, maar ik hou me in, dalijk vinden die andere meiden me een sukkel, en hoor net bij de groep.. ‘JONGENS.’ Gilt opeens Esther uit het niets. Ik kreeg een hartaanval, en het leek net of ik werd neergeschoten. ‘KUTWIJF!’ Roep ik, en schrik zelf best wel van mijn eigen woorden. Met al mijn kracht gooi ik een kussen tegen haar hoofd. Esther lacht even. ‘Keep Calm, net of ze ons dalijk komen vermoorden net zoals in die scene. Ik moet alleen naar de plee, en dat wou ik graag even aankondigen.’ Typisch Esther was dit , overal had ze wel een antwoord op, en het klonk dan als de normaalste zaak van heeeeel de wereld. Nienke smijt in mijn ooghoek ook een kussen tegen Esther’s hoofd. Van binnen was ik opgelucht, dan kan ik dalijk niet als enigste iets verkeerds doen. ‘Liefduuuuuh.’ Zegt Esther terwijl ze naar de deur loopt, en even later was ze door de deur verdwenen. ‘Kijken we verder, of wachten we op haar?’ Vraagt Nienke, en ze kijkt me aan. ‘Nah, ze lette toch al niet echt op, laten we verder kijken.’ Zei ik, en ik druk op de play knop van de afstandsbediening. ‘Hier ik zei het, als ik daar nu was geweest was ze niet dood.’ Zei ik terwijl ik boos naar de tv wijs. Ik hoor Nienke een klein lachje geven, en ze kijkt op de klok. Het was klokslag 12 uur. ‘Zo.. Esther heeft een grote boodschap ofniet? Ze is al vanaf kwart voor 12 weg.’ Zegt Nienke, terwijl ze me redelijk bezorgd aankijkt. ‘Misschien is ze door de plee gezakt.’ Zei Lotte opeens. Ohja.. Lotte was er ook nog. Ze was het verlegenste meisje van de klas, maar op elk terrein wel goed gebekt. Ik lach even, en loop richting de deur. Ik trek langzaam de deur open, en doe net of ik een portier ben van een sjiek hotel. ‘Damus, Esther is door de plee gezakt.’ Zei ik met een kakkerige stem, en Nienke en Lotte beginnen als een gek te gillen. Ook Joyce en Myrthe lieten zichzelf horen. Ik kijk in de gang, en zie daar een dode Esther liggen …