28

Snel doe ik andere kleding aan en loop richting het onderdeel, dat al best vroeg zou beginnen. Op een rap tempo loop ik richting het.. het.. doolhof..
Snel ge ik naast Hermelien en Ron zitten. ‘Hee’ mompelen ze allebei, ze zien er erg gespannen uit. En tot mijn verbazing voel ik me best ontspannen. In trance kijk ik naar het ritueel dat zich afspeelt als ik Harry’s schreeuw hoor. Fuck, ze waren al begonnen, en ik had niks door. Weer een schreeuw ik kon dit niet aan horen, hij had pijn, erge pijn je kon het horen. Met een snel tempo sta ik op een ren richting het doolhof. Ze willen me tegen houden, maar Perkamentus laat me door. Ik knik even snel naar hem en begin harder te rennen. Ik zet mijn gehoor open en loop op Harry geschreeuw af. Nog een gil, en ijzige. Meteen sta ik stil. Dat was zeker niet Harry, of Victor en zeker geen Fleur. Ik was bang dat, dat iets veel gevaarlijker was. Of niet iets maar iemand. Ik klem mijn wand steviger in mijn hand en begin nog harder te rennen. Opeens voel ik een ruk achter mijn navel en een misselijk gevoel overspoelt me. Als ik mijn ogen open sta ik op een hele andere locatie. ‘Blaire! Wat doe je hier? Maak dat je weg komt!’ hoop ik Harry’s paniekerige stem.
‘Harry, wat, wat gebeurd er?!’ vraag ik en ik ren naar hem toe. ‘wat doe je hier.’ ‘jou..helpen?’ zeg ik nu ook iets paniekerig. ‘had je niet moeten doen!’
En als ik me omdraai zie ik waarom. Daar staat Voldemord. ‘en wie mag jij dan wel niet zijn?’ vraagt een ijzige stem. Een rilling glijd over mijn rug. ‘Blaire Black’ besluid ik te zeggen, aangezien dat ook een soort van mijn naam is.. ‘Dochter van Sirius Black?’. ‘ja’ mompel ik
‘en is het waar dat je een gave hebt?’ vraagt de zelfde vreselijke, nu ook nieuwsgierige stem. Duidelijk dat hij op mijn gehoor doelt .‘Dat ik ga ik jou niet aan je neus hangen’ zeg ik brutaal. Nu word hij woeden hij wil net een spreuk op me afvuren als Harry hem voor is.
Door het geluid van de spreuken en de schreeuw van Voldemort word ik duizelig, en alweer word alles zwart.