Death will come soon

ik woelde onrustig in mijn slaap. ik liet af en toe een klein miauwtje horen. ik had het warm en koud tergelijk. soms zweette ik, soms rilde ik. ineens leek een zachte bries langs mijn snorharen te strelen. verbaast keek ik op. vlak voor me stond een transparante witte kattin. haar ogen waren helblauw en staarde me indringend aan.
"wie-wie bent u?" mijn stem klonk hees
"ik heb vele namen," zei de geest
"hoe mag ik u noemen?" vroeg ik.
"de dood,"
ik schrok hevig.
"ben ik dan dood?" vroeg ik anstig
de geestenkat leet een magische bol verschijnen.
"zie je dit? dit ben jij,"
de bol werd lngzaamaan kleiner en kleiner.
"de dood zal komen," fluisterde de geest.
ineens vloog de deur open.
"weg rotgeest," werd er geroepen.
de geest keek me eerst nog snel en indringend aan en toen vervaagde ze langzaam.
ik was compleet in shok door wat ik had gezien.
"Enya, gaat het?"
Anna's stem dron maar vaag tot me door. het enige wat ik kon doen was denken aan de ontmoeting met de De Dood...
"was dat echt de dood?" vroeg ik aan Anna toen ik terwug bij zinnen kwam
"slecht een teken van waanzin," zei Anna
"dus ik ga niet dood?" vroeg ik
Anna schudde haar hoofd.
"je zult blijven leven.
maar het is niet goed voor je om hier te blijven."
"hoe bedoelt u?" vroeg ik onwetend.
"deze omgeving is te slecht voor je op te herstellen.
morgen sturen we je naar een beter plek."
"waarheen?" vroeg ik toen weer.
"het Nagitty woud.
de lucht zal je goed doen en helpen te genezen."
ik wilde protsetren maar wist dat het niets zou uitmaken. Anna was het hoofd van onze groep. we moesten haar gehoorzamen...