1e episode

Persephone: O Orpheus, ik had al vernomen dat jij in de onderwereld aangekomen was.

Orpheus: Wel, Persephone, ik vermoed dat het bericht van wat ik lijd U al bereikt heeft. Hoe zeer mijn hart verlangt naar haar, mijn Eurydice, weet U niet, en ik hoop dat U het nooit hoeft te ervaren. Een leed, als nooit voorheen, zeg ik U: Ik wil mijn geliefde Eurydice terug, ik wil haar in mijn armen sluiten en haar nooit meer laten gaan. Zo ver heb ik reeds gezworven om Uw man, Hades, een gunst te vragen. En nu ben ik eindelijk hier.

Persephone: Ik heb jouw bericht ontvangen, O Orpheus. En ik zou uw verlangen willen ontnemen. Maar ik zou dat niet kunnen. Zelf lijd ik dit gemis, constant, omdat ik mijn geliefde moeder, afwisselend met mijn zeer dierbare Hades, moet missen. Elke 6 maanden word ik van mijn moeder gescheiden om mijn dierbare man de 6 opvolgende maanden te vergezellen. En dit herhaalt zich en zal zich herhalen, tot in de eeuwigheid.

Orpheus: Wel Persephone, ik begrijp dat U snapt wat ik voel, hoe zeer ik lijd onder mijn gemis van Eurydice. Waarom helpt U mij dan niet nu?

Persephone: O Orpheus, ik zou u willen helpen, zeer graag. Maar niet ik, maar de man van mijn hart, oordeelt over deze zaken. En ik moet u mededelen; Hij is woedend. Hades beheert het schimmenrijk en laat geen enkele geest gaan. Ze wonen hier, zoals dat altijd al is, en ze mogen het schimmenrijk, onder geen enkele voorwaarde verlaten.

Orpheus: Wee mij, Persephone. Heb medelij.

Persephone: Jij, Orpheus, een sterveling, hoort hier niet te zijn. Jij weet dat, evenals ik dat weet. En Hades houdt zich eraan. Jij gehoorzaamt niet aan hem en aan de regels die zijn opgesteld. Jij hebt hem woedend gemaakt. Ga, Orpheus, en kom terug als jouw tijd gekomen is. Weldra is mijn zeer geliefde man weer thuis. Laat hem niet weten dat jij tot hier gekomen bent, maar ga terug naar waar je vandaan bent gekomen, de wereld van de stervelingen!


Orpheus: Persephone, alstublieft, als U mijn woorden niet wil horen, hoor dan mijn lied aan:

Hades, heerser van de onderwereld, hoofd van het schimmenrijk, en Persephone, bemind door Hades, geliefd door Demeter, Uw moeder, wij komen hier als we onze laatste adem uitgeblazen hebben. U geeft ons een plekje in Uw o zo grote rijk, de onderwereld, waar alle schimmen voor eeuwig rondzwerven, als hun tijd gekomen is. Maar mijn geliefde Eurydice, jong en bloedmooi, verliet de Aarde in volle levenskracht, in volle fleur, door ziekte niet bezwaard. Op onze huwelijksdag, overmand door angst, werd zij lastiggevallen, wat haar noodlot heeft bepaald. Alstublieft, laat mijn amant, de bezitter van mijn hart, terugkeren naar de Aarde, waar we samen kunnen wachten, tot de dood ons beiden zal besluipen. Geeft ons tijd, om samen te zijn, om samen te leven. Ik smeek het U...