03 ~ Mister and miss

Als we bij de rest aankomen zijn ze allemaal al druk aan het discusiëren wie bij wie moet slapen en in welk hutje. In totaal zijn er 6 hutjes dus iedereen moet met 1 iemand anders in zo'n hutje slapen. Gelukkig had ik al met Alana afgesproken dat we samen een hutje zouden delen, dus hoeven we ons niet in deze discussie te mengen. Na een paar minuten waarin ze nog steeds niet tot een besluit zijn gekomen kijk ik Alana aan. Onopvallend geeft ze me een knikje en sluipen we met onze spullen we naar een hutje. Zij was er eerder en loopt dus ook al eerder naar binnen. Zodra ik naar binnen kijk valt mijn mond open. Dit had ik niet verwacht. Aan beide zijkanten van het huisje hangt een hangmat, achterin staat op een tafeltje een schaal met water en vlak boven 1 hangmat is een raampje. Snel loop ik met mijn spullen naar de hangmat bij het raampje. 'Ik slaap hier!' Als ik ga zitten en me omdraai zie ik Alana met een pruillipje naar me kijken. 'Ik wilde daar.' Ik haal mijn schouders op een glimlach. 'Dan ben je te laat.' Ze loopt naar de andere hangmat terwijl ze dat pruillipje probeert vol te houden. Wat haar natuurlijk niet lukt, na een paar seconden barst ze al in lachen uit. 'Wat denk je? Zijn de anderen al uit geruzied?' Vraagt ze als ze weer wat rustiger is. Ik haal mijn schouders op en loop naar de deuropening. Ik kijk naar buiten. De meiden zijn ondertussen al weg, maar de jongens staan nog steeds tegenover elkaar te praten. Ik loop weer terug naar Alana die me vragend aan kijkt. 'De meiden zijn er al uit, maar de jongens nog steeds niet.' Ze zucht en rolt met haar ogen. 'Ach ja, meiden zijn natuurlijk ook veel sneller en handiger met dit soort dingen.' - 'Dat hoorde ik miss Avencia.' Hoor ik van achter me. Ik kijk om en kijk recht in de vrolijke ogen van Kyle. 'Dat is de waarheid, mister Kalmoniak. Daar is niks mis mee.' Hij begint te lachen en in zijn ogen komt een schattige twinkeling. 'Aangezien jij het zegt en er zeker weten iets mis is met jou, is er ook iets mis met die waarheid van je, miss Dakimo.' We beginnen te lachen. 'Kunnen jullie ophouden met dat ge-miss en ge-mister? Alsjeblieft?' Alana kijkt ons smekend aan. Net als Kyle zijn mond open doet om iets te zeggen verschijnt er nog een hoofd achter hem. 'Kyle, kom je? Dan kunnen we onze hut aan een onderzoek stellen.' Weten we ook weer dat zei een hut delen. 'Ik kom zo, mister Denim.' Dax rolt met ziijn ogen en richt zich dan op ons. 'Bevalt de hut jullie?' Alana knikt enthousiast. 'Het is echt super hier!' Dan kijkt Dax mij aan. 'En wat vind jij ervan?' - 'Het is echt geweldig, mister Denim.' Hij zucht en kijkt dan weer naar Alana. 'Ze zijn weer begonnen?' Ze knikt. 'Ik ga maar vast naar mijn hut.' Zegt Dax. Vlak voor hij wegloopt hoor ik hem nog iets mompelen als: 'Ik zit hier echt vast met een stel gekken.' Ik grinnik en klets nog wat met Kyle, tot hij naar zijn hut gaat. Als ik me omdraai zie ik Alana nep-boos naar me kijken. 'Wat is er?' vraag ik onschuldig. Ze probeert me boos aan te blijven kijken, maar an een paar seconden mislukt het al en barst ze in lachen uit. 'Jullie zijn echt knettergek.' Nep-beledigd kijk ik haar aan. 'Nou zeg.' Even later liggen we dubbel van het lachen op onze hangmatten.



Lenore gaat hierna weer verder