~Harry Styles~

Daar stond ik dan met mijn hoofd voorovergebogen. Ik ben te slecht voor deze wereld. Ik wou haar niet kwetsten. Ik wou opnieuw beginnen. Maar die kans is nu wel verspild. 'Eh. Harry ze praatte.' Zei T.Y. 'Ja proficiat.' Zei ik bot. Hij keek me met grote ogen aan. 'Wat ga je me nu ook slagen, je doet maar.' Mompelde ik. Maar daarin tegen voelde ik zijn armen rond mij. 'Ummh wat doe je?' Vroeg ik verbaasd. 'Sorry ik had niet zo moeten doen ik wist niet dat ze zich niks herinnerde.' Zei hij. Ik keek hem vol ongeloof aan. 'Ga achter haar aan.' Zei hij. 'Ben je gek ze vermoord me.' Hij begon te lachen. 'Ik zie toch dat je voor haar alles wilt doen.' Zei hij. Ik keek verlegen naar de grond. 'Valt het zo hard op?' Mompelde ik. 'Nee hoor daarom zie ik het.' Zei hij sarcastisch. Ik grinnikte. 'Je bent dan toch niet zo slecht.' Zei ik. Hij grinnikte 'Ik heb ook mijn zachte kant.' Grinnikte hij. Ik knikte en nam afscheid, al snel zat ik in mijn gedachte en wandelde de school uit. Hoe ging ik dit weer doen. Ze ging me niet gewoon op mijn woord geloven. Ik zuchtte en ging met mijn handen door mijn haar. Waarom moest ik haar toch weer mee naar school nemen. Ik zuchtte misschien een kado. Nee dat is zo cliché. 'Hazza!' Riep Louis. 'Hey Lou.' Zei ik en gaf hem een knuffel. 'Alles goed?' Vroeg hij. 'Uhu.' Zei ik en draaide me om. Wat kan ik doen. Ik dacht diep na maar vond geen antwoord. 'Hallo, iemand thuis?' Vroeg Louis toen hij met zijn hand op mijn hoofd klopte. 'Ey.' Zei ik legde mijn haar goed. 'Waar zit jij met je gedachten?' Vroeg hij. 'Amy.' Mompelde ik. Hij keek me raar aan. 'Hulp nodig?' Vroeg hij. 'Nee.' Zei ik zuchtend een traan verliet mijn oog. Ik snikte. 'Hazz.' Fluisterde Louis terwijl hij zijn armen rond me sloeg. 'Het is zo oneerlijk.' Snikte ik. 'Wat is oneerlijk?' Vroeg hij raar. 'Ik heb het allemaal verpest.' Snikte ik. 'Kom we gaan naar huis, dan kunnen we daar praten.' Zei hij. Ik knikte. Zo liepen we samen naar huis. De tranen stroomde nog altijd over mijn wangen. Toen we thuis kwamen hoorde ik verschillende stemmen. We liepen naar de woonkamer ik veegde ruw mijn tranen weg. 'Zayn, laat me los.' Hoorde ik iemand lachend zeggen. We liepen de woonkamer binnen. Daar waren Zayn en Liam achter iemand aan het lopen. 'Hey, we zijn thuis.' Zei Louis. Onmiddelijk stopte Zayn met lopen en Liam botste tegen hem en vielen zo op de grond. Zayn liet een grom geluidje 'Fail.' Zei een engelstem. Ik keek op en zag Amy. Zayn en Liam stonden op en gingen in de zetel zitten. Amy keek me aan en haar lach verdween ineens van haar gezicht. Ik slikte, ik liep met gebogen hoofd naar boven. Ik kroop in mijn bed en maakte me zo klein mogelijk ik sloeg mijn armen rond mijn knieën en wiegde mezelf.. Ik hoorde de deur piepen maar had geen behoefte om te kijken wie het was.