Ceetah

*** Myrthe POV ***

Ik fietste, zoals op iedere zaterdag, naar de dierenwinkel waar ik werkte. Het regende pijpenstelen, alsof de hemel aan het huilen was, dus ik werd zeiknat. Mijn bovenbenen waren heet en het voelde alsof iemand ze aan het bijschuren was, wat heel zeer deed.

Toen ik aankwam zette ik zo snel mogelijk mijn fiets weg en rende door de personeelsingang naar binnen. Ik pakte mijn werkkleding en deed ze snel aan. Weer zo'n lange werkdag, echt geen zin in... "Heeeiii everyone, heeii Niall!" zei ik toen ik de winkel binnenliep. Zoals gewoonlijk antwoordde er niemand, behalve Niall dan, Niall was zo'n aardige jongen! Maar van de rest kreeg ik dus geen reactie, zo saai was het hier dus. Verder gebeurde hier ook niets ofzo, nooit iets interessants. Met druipend haar liep ik naar de poesjes om te kijken of er nog nieuwe poesjes bij zaten, en zag tot mijn grote verschrikking dat mijn favoriete poesje weg was. " NIALL, WAAR IS SIEPIE?!?!" riep ik, boos en teleurgesteld tegelijk. "OHH JA, SIEPIE IS VERPLAATST NAAR VERBLIJF DRIE!" hoorde ik Niall van achteren roepen. Gelukkig, ze was niet verkocht. Ik rende naar verblijf drie en zag Siepie meteen zitten. Oranje met donker-oranje strepen. Ik pakte haar op en knuffelde haar. "Jij hebt me vast gemist, hè kleine?" zei ik.

De rest van de dag verliep eigeblijk vrij normaal. Ik hielp klanten met hun wensen en verzorgde de dieren. Ik had een paar keer mijn lieve Siepie moeten verdedigen tegen kleine kindjes die met haar wouden spelen, of mensen die haar wouden kopen.

Het was vijf voor vijf, over vijf minuten mocht ik naar huis. Ik was al bijna aan het inpakken toen de bel ging. "Ik ga wel!" riep ik naar de rest. "Niall, wacht even op mij, okee?" Niall en ik hadden afgesproken het eerste stukje samen naar huis te fietsen. "Is goed!"

Ik liep naar de klant toe. Het was een schattige jongen met blauwgroene ogen en bruine krullen. Naast hem stond een andere jongen met groene ogen en bruin haar en waarschijnlijk iets ouder. "Hi," zei de jongen met de krullen, even werd ik overweldigd door zijn mooie glimlach en zijn twinkelende ogen, en ik voelde dat ik rood werd. "Ik zoek een lief poesje." Ik begeleidde de jongens door de dierenwinkel naar de poesjes. Toen we voor verblijf drie stonden pakte ik Siepie op. "Wat een cutie..." hoorde ik de jongen met de krullen zeggen. "Ja, dat vind ik ook, ze is mijn favoriet." zei ik tegen hem. "Nee, gekkerd, ik bedoel jou!" De jongen pakte mijn hand en zei, bijna zong, fluisterend in mijn oor "You Don't Know You're Beautifull..."