27

De volgende dag word ik 5 uur ’s ochtends wakker van de honger. Ik kreun, had ik nu maar wat gegeten gister.
Langzaam kleed ik me aan en loop naar beneden waar verbazingwekkend iemand zit. ‘George?’ vraag ik verbaast. Hij schiet overeind ‘Blaire? Wat doe jij hier?’ vraag hij net zo verbaast als ik. ‘ik ben opzoek naar voedsel’. Zeg ik terwijl ik een hand door mijn haar haal.
‘o! weet je waar de keuken is?’ vraagt hij. ‘keuken?’ is hier een keuken? Oké.. nee het eten komt vanzelf nou goed… ‘nee..’ mompel ik. ‘dan ga ik jou dat eens laten zien.’ Zegt hij trots.
‘oké’ zeg ik en ik loop achter George aan. Opgegeven moment staat hij stil en kietelt een schilderij. wtf een schilderij kietelen? Tot mijn verbazing begint de peer te lachen en hij vliegt open. George maat een hand gebaar ‘dames eerst’. Ik grinnik even. Als we binnen komen er misschien wel 20 kleine wezentjes op me af. ‘wat zijn dat?’ vraag ik aan George. ‘Weet je dat niet?’ grinnikt hij. ‘Hee, ik kom uit een …half.. dreuzel gezin’ zeg ik verontwaardig. ‘half?’ vraagt hij nu nieuwsgierig. ‘ja, ik kwam er achter dat mijn pa een tovenaar is, hoedanook wat zijn dat?’. ‘dat daar zijn huiselfen’ beantwoord George mijn vraag. ‘oké..’. ‘een soort hulpjes van tovenaars’ maakt George duidelijk. ‘aha’ mompel ik.
‘wat wil je eten?’ vraagt George. ‘ehh, een croissantje?’ zeg ik aarzelend. Hij grinnikt en zegt dan ‘een croissantje voor de dame. Meteen beginnen de huiselfen heen en weer te rennen en komen ze met 5 verschillende croissantjes aan. Aarzelend pak ik er een en neem een klein hapje. Mijn ogen worden groot. ‘mmmm’ mompel ik. Ik hoor George lachen. ‘wat?’ vraag ik met opgetrokken wenkbrauwen. ‘je ziet er leuk uit als je zo doet’. Ik voel dat ik rood word. Nu moet hij allen maar meer lachen. Snel prop ik het croissantje naar binnen en we lopen weer terug naar de Common Room, vandaag was de laatste opdracht..