Rubber Duck Romance - 4

Arthur werd zich er pas van bewust dat Valentijnsdag eraan kwam toen Josh hem daarop opmerkzaam maakte. Of nou ja, pas - dit was op de eerste dag van februari, dus hij had nog twee weken. Met iedere dag die verstreek werd hij echter een beetje nerveuzer, want het ging zo snel, en hij had nog steeds niet het perfecte cadeau voor Molly gevonden.
      Hij wilde haar niet iets geven wat ze verwachte. Ze hield van verrassingen, dus een bos bloemen of een groot chocoladehart waren gewoon niet goed genoeg. Arthur wist dat Molly het hem niet kwalijk zou nemen als hij toch voor een van de voorspelbare opties ging, maar ze verdiende iets beters. Dit was hun eerste Valentijn samen en Arthur wilde niet aan komen zetten met een grappig kaartje dat ze over een week alweer vergeten zou zijn. Molly was fantastisch, dus haar cadeau mocht daar niet aan onder doen. Het grote probleem was dat Arthur niet veel geld tot zijn beschikking had voor al zijn grootse plannen. Sieraden vielen dus af, net als dure soorten parfum of andere dingen met prijskaartjes waar nullen voor de komma stonden.
      Toen de eerste week van februari verstreken was, begon Arthur in paniek te raken. Hij probeerde subtiel aan Molly zelf te vragen wat ze graag wilde hebben, maar dat mislukte meestal omdat hij te subtiel was. Bovendien toverde het woord ‘Valentijnsdag’ altijd het soort opgewonden, nieuwsgierige glimlach op Molly’s gezicht waarvan Arthur zeker wist dat hij zichzelf zou haten als hij ooit de reden was dat die verdween, dus durfde hij het risico niet te nemen haar in duidelijke taal te vragen wat ze wilde. Ze leek erop te vertrouwen dat hij iets leuks zou vinden, dus probeerde hij zijn best te doen om haar niet teleur te stellen en als het even ging misschien zelfs haar verwachtingen te overtreffen.
      Maar Merlin, dat was lastig.
      Uiteindelijk maakte hij de definitieve beslissing pas twee dagen voor de veertiende. Het kostte hem twee uur tot hij het doosje goed had ingepakt en daarna was hij er heilig van overtuigd dat hij het slechtste cadeau ooit had gekozen, want oh Merlin, wat voor stomme idioot was hij toch? Het enige wat hem ervan weerhield zijn zorgvuldige werk weer teniet te doen door het pakpapier los te scheuren, was dat Josh dreigde Molly te vertellen dat Arthur tot halverwege de vierde klas nog met zijn knuffelkonijn had geslapen.
      En toen brak de grote dag aan. Arthur kon zich niet herinneren ooit zo zenuwachtig te zijn geweest toen hij ’s ochtends met Molly aan de ontbijttafel zat. Hij had zich eigenlijk voorgenomen om met zijn cadeau te wachten tot ze Madam Puddifoot’s uit kwamen, maar hij dacht niet dat hij zo lang zou kunnen wachten. Zijn vingers trilde een beetje toen hij het kleine, kartonnen doosje voor Molly op tafel zette.
      “Dit is voor jou.”
      Molly keek hem nieuwsgierig aan en begon daarna voorzichtig eerst het lintje en daarna het pakpapier los te maken. Toen ze de deksel had opgetild zei ze eerst een paar tergend lange seconden niets.
      “Oh,” bracht ze uit. “Oh, Arthur.”
      Arthur keek gespannen toe terwijl Molly het badeendje - zijn badeendje - uit het doosje pakte. Hij slikte en begon toen per ongeluk te babbelen. “Ik wist niet wat ik je moest geven,” gaf hij eerlijk toe. “Ik zocht en ik zocht, maar het leek allemaal niet passend, want het was zo onpersoonlijk. Ik weet dat je meer van dingen houdt die iets voor je betekenen dan van armbandjes of sjaaltjes en ik dacht, nou ja, dit eendje was er toen je voor het eerst naast me kwam zitten tijdens Muggle Studies en tijdens onze eerste date. Ik heb het sindsdien altijd bij me gedragen en het deed me aan jou denken, dus ik dacht dat, misschien- misschien…”
      Arthur kwam haperend tot een stop toen Molly opkeek. Hij was geschokt te zien dat haar ogen een beetje glansden, alsof ze ieder moment kon gaan huilen.
      “Het was een stom idee, of niet? Het is niet erg, ik vind wel iets anders, ik-”
      Weer viel Arthur stil, maar dit keer omdat Molly zich in zijn armen wierp. “Het is niet stom,” sprak ze hem tegen. “Ik vind het geweldig, Arthur. Dit is precies wat ik wilde. Dankje.”
      Arthur haalde opgelucht adem en liet zijn armen om Molly’s middel glijden. Molly paste zo goed tegen hem aan dat het leek alsof ze voor elkaar gemaakt waren. “Oh,” zei hij. “Dat is goed.”
      Molly lachte. “Ik houd van je,” mompelde ze tegen zijn schouder.
      “Ik ook van jou,” fluisterde hij in haar haar.