Rubber Duck Romance - 2

Tijdens de tweede les kwam Molly weer naast Arthur zitten, en de les daarna weer. Muggle Studies was altijd al een hoogtepunt geweest in Arthurs weken, maar het was nog niet eerder voorgekomen dat hij erover dagdroomde. Josh, zijn beste vriend, moest hem meer dan eens een duw geven om hem weer naar het heden terug te laten keren.
      Op een donderdagmiddag tijdens het middageten was Josh het zat. “Waar denk je toch steeds aan?”
      “Muggle Studies,” zei Arthur, wat feitelijk gezien geen echte leugen was.
      Josh, die zelf de eerste tovenaar uit zijn familie was en daarom niets bijzonders zag in telefoons of postbodes, keek een beetje bezorgd. “Je lijkt wel verliefd.”
      “Wat? Natuurlijk niet.” Arthurs antwoord kwam zo snel dat hij zichzelf niet eens echt geloofde. Hij staarde ongemakkelijk naar zijn broccoli, alsof dat hem antwoorden kon verschaffen. “Misschien een klein beetje,” mompelde hij. “Een heel klein beetje. Een beetje veel.”
      Door zijn pogingen om zijn groente te dwingen de toekomst te voorspellen, zag Arthur niet dat Josh hem met open mond aanstaarde. “Dat lijkt me niet echt gezond. Ik weet dat je Muggle Studies een leuk vak vindt, maar ergens moet je toch een grens trekken, Arthur. Heb je dit al langer?”
      “Waar heb je het over?”
      “Waar heb jij het over?”
      “Molly.”
      Josh leek enorm opgelucht. “Oh! Zeg dat dan gewoon. Ga je haar meevragen naar Hogsmeade?”
      “Misschien.” Dat was iets waar Arthur al twee weken over twijfelde. Hij had exact acht keer besloten dat hij wel gek zou zijn als hij het er niet gewoon op waagde, maar daar tegenover stonden negen momenten waarop hij zich er zeker van was dat Molly hem zou uitlachen en dat zijn leven vroegtijdig beëindigd zou worden door een van haar oudere broers als hij ooit zoiets probeerde. “Ik weet niet zeker of ze wel wil.”
      “Je zult het nooit weten als je het haar niet gewoon vraagt. Hé, daar loopt ze.”
      Voordat Arthur goed en wel besefte wat er gebeurde was had Josh hem van zijn stoel geduwd en stond hij opeens oog in oog met Molly, die een pluk haar uit haar gezicht veegde en naar hem glimlachte. “Hallo Arthur.”
      “H- Hoi.” Achter Molly stak Josh twee duimen op, maar het inspireerde niet veel moed in Arthur. “Hoe gaat het?” vroeg hij, in de hoop zo op te bouwen naar de echte vraag.
      “Goed, dankje. En met jou?”
      “Ook goed.”
      Er dreigde een stilte te vallen. Molly redde hen daarvan, want zo geweldig was ze gewoon. “Wilde je me misschien iets vragen?”
      “Ja, eigenlijk wel. Kijk, ik vroeg me af of je misschien- Wil je mee?”
      “Naar Hogsmeade?”
      “Eh, ja.” Arthur haalde diep adem en probeerde het nog een keer. “Molly, wil je komend weekend met me mee naar Hogsmeade? Als- Als date?”
      Dat Molly begon te blozen maakte het meteen helemaal oké dat hij zichzelf totaal voor schut had gezet met zijn gestotter. “Heel graag,” zei Molly. “Ik hoopte al dat je dat zou vragen.”
      “Zullen we om elf uur in de Common Room afspreken?” stelde Arthur voor.
      “Dat klinkt geweldig. Ik kijk ernaar uit.” Molly glimlachte nog eens naar hem en liep toen weg. Arthur staarde haar na, met het gevoel dat hij zelfs zonder bezem zou kunnen vliegen.