Tenth chapter

“It all started a year ago. We used to be a real gang” Louis zweeg even kort en staarde naar de grond. “We weren’t always with four. There used to be a lot more of us” in de pauzes die Louis hield hing er een ongemakkelijke stilte. Louis zag de bedenkelijke blik in mijn ogen en glimlachte zachtjes. “Don’t worry, we didn’t do anything bad or illegal” de andere jongens moesten ook even kort lachen maar al snel werd het weer stil zodat Louis verder kon vertellen. “One day Harry joined our gang. At first he was a good guy, but after a few weeks he started making trouble. He stole, took drugs. We kicked him out of the group but of course he didn’t like that so he started his own gang.” “The sharks?” vroeg ik voorzichtig. Louis knikte “the sharks… Harry was very likeable zo when he started the sharks a lot of people followed him. We didn’t really care about it until he started bothering us. His people started attacking our gang and we had a lot of fights back then. People started stepping out of our gang because they were scared. We were only with a few left when something terrible happened.” Louis zweeg en toen de stilte te lang bleef duren nam Niall het verhaal over. “A few months ago there was a big fight. And with big I mean really big. It was our gang, or what was left of it, against the sharks. Normally we only used our hands but suddenly harry pulled out a gun and then he…” Niall’s stem stokte even kort en hij haalde zachtjes adem. “They shot Josh, a member of our gang” Liam’s stem klonk uit het niets. Geschrokken draaide iedereen zich naar hem om. Hij moest aangekomen zijn zonder dat iemand het door had. “After the incident the few people left stepped over to the sharks out of fear. They didn’t want to die, cowards” mompelde Liam zachtjes. Ik was sprakeloos en keek beduusd naar de grond. Een pijnlijke kreun van Zayn verbrak de stilte en ik keek hem bezorgd aan. “Are you okay sweetie?” ik haalde mijn hand voorzichtig door zijn haren en hij knikte voorzichtig. “Maybe you shouldn’t come here anymore” zei Zayn na een kleine aarzeling. “wh-what?” verbaasd keek ik hem en da andere jongens aan maar die keken ongemakkelijk naar de grond. “I don’t want you to get hurt. You’ve heard what harry’s capable of…” “Well I’m not scared so bring it on” zo strijdlustig mogelijk keek ik rond en probeerde om de andere jongens aanmoedigend aan te kijken. Zayn glimlachte vaag en er bleef nog steeds een ongemakkelijke stilte hangen. Ik beet zachtjes op mijn lip en probeerde iets te bedenken hoe ik de stilte kon verbreken. “You know what let’s go to the park?” toen er niemand reageerde ging ik zuchtend naast Zayn zitten. Hij pakte zachtjes mijn hand vast en onze vingers raakte in elkaar verstrengeld. Hij gaf me een lieve knipoog en ik glimlachte kort terug. De zon voelde warm aan en terwijl ik mijn ogen sloot legde ik voorzichtig mijn hoofd op Zayn zijn schouder. “Are you going to be okay?” fluisterde ik zachtjes. “In the end I’m always okay” hij drukte een kusje op mijn slaap en met een brede glimlach opende ik mijn ogen weer. Ik merkte Louis op die mij en Zayn aanstaarde met een blik die me niet beviel. Een koude rilling gleed over mijn rug toen hij recht in mijn ogen keek. Al gauw wende ik mijn blik af maar de koude blik in Louis zijn ogen bleef in mijn hoofd hangen. Ongemakkelijk schoof ik heen en weer op de ton en Zayn keek me met een vragende blik aan. “Is there something wrong?” hij streelde met zijn duim over de rug van mijn hand en haastig schudde ik mijn hoofd. “I’m fine, I’m the one who should be worried by the way” ik fronste lachend mijn wenkbrauwen en pored hem zacht in zijn zij. “Auch..” Zayn kreunde pijnlijk en meteen keek ik hem weer bezorgd aan. “Oh, I’m sorry…” maar toen zag ik de grijns op Zayn’s gelaat en begon ik ook te lachen. “You’re such a-” Zayn onderbrak mijn zin door me zachtjes te kussen. “-sweetheart” maakte ik na de kus mijn zin af.

sorry als er fouten in mijn Engels zitten, I'm not perfect (;