Surprise me 2.

POv. Kim.

Niall hield mijn hand stevig vast en op de achtergrond was er een groot groen landschap te zien. Ik leunde met mijn hoofd zachtjes tegen zijn schouder aan en hij had zijn hoofd op de mijne neer gelegd. Zo hadden we geposeerd voor Liam. Liam was met het idee gekomen om een foto te maken en die in een foto lijstje te stoppen zodat ik die kon mee nemen en Niall een kopie op zijn nachtkastje kon zetten. Een traan rolde over mijn wang en landde op het fotolijstje. De traan stroomde langzaam omlaag totdat hij stierf op de grond. Vijf weken geleden was de laatste keer geweest dat ik Niall had gezien en zijn prachtige stem gehoord. Natuurlijk hadden we elkaar nog wel gebeld, maar toch klonk zijn stem niet zo mooi als in het echt over de telefoon. Ik snakte naar Niall. Ik miste hem zo verschrikkelijk erg en wilde nu het liefst tegen hem aan kruipen op de bank met een veel te grote bak popcorn tussen ons in. Al vond Niall de bak nooit groot genoeg. Ik was wel erg blij geweest dat ik nog een week langer bij Niall mocht blijven dan dat de bedoeling was van mijn ouders, maar daar had ik nu niet meer zoveel aan. Het was nu weer vakantie en het zonnetje straalde buiten. Een paar zonnestralen vielen door het raam naar binnen en verlichtte mijn kamer een beetje.
‘Kim ga nu toch eens naar buiten, frisse lucht doet je vast goed’ ik had niet eens door gehad dat mijn moeder mijn kamer binnen was gelopen. Vroeger had ze wel geklopt, maar aangezien ik de laatste weken alleen maar op mijn kamer had gezeten en niemand wilde zien wist ze dat kloppen niet veel nut meer had. ‘Nee geen zin in’ antwoordde ik kort zonder mijn hoofd op te tillen en weg te kijken van de perfecte foto. Dankzij deze foto had ik toch het gevoel dat Niall een beetje bij mij was. Ik voelde hoe mijn bed een beetje in zakte wat aan gaf dat mijn moeder naast me was komen zitten. Ze legde haar hand troostend op mijn rug.
‘Ik mis hem zo’ mompelde ik. Geen dag ging voorbij dat ik niet aan hem dacht. Aan zijn prachtige stem, zijn schattige Ierse accent, zijn blond geverfde haar en zijn schattige glimlach die mij iedere keer weer vlinders in mijn buik deed laten vliegen.
‘Weet ik toch schat, maar hier op je kamer zitten brengt hem niet terug’ Wat moest ik dan gaan doen, rondjes rennen om de lantarenpalen, nee dankjewel. ‘Je moet hem gewoon even vergeten’ Serieus meende ze dit nou?
‘Vergeten? vergeten? Hoe kan ik hem vergeten? Mam ik kan hem niet zo een twee drie uit mijn hoofd en gedachten halen. En al stel als dat kon, hij zou nooit uit mijn hart kunnen verdwijnen en mijn herinneringen aan hem kunnen ook niet zomaar verdwijnen’ riep ik kwaad door de kamer. Ik stond kwaad op en keek door mijn raam naar de boom aan de overkant van de straat. De boom stond te stralen in de zon en zijn blaadjes waar nog een beetje water op zat van de waterslang die de overburen net op de boom hadden gericht, weerkaatste het zonlicht in mijn ogen. Een vogel begon vrolijk buiten te fluiten wat mij een zomers gevoel gaf. Al was ik wel vaker in de zomer blij en vrolijk, op dit moment klopte mijn zomergevoel dan ook helemaal niet. Want ik was alles behalve vrolijk en gelukkig. Ik ademde nog een keer diep in en uit.
‘Sorry, kun je me niet gewoon even alleen laten?’ zuchtte ik en bood tegen mijn wil in mijn excuses aan. Ik draaide me terug om en keek in mijn moeder’s ogen. Ze keek me bezorgd aan.
‘Kim…’ ze stopte met praten en nam diep adem. Ze klopte op mijn bed als uitnodiging om naast haar te gaan zitten. Ik negeerde het aanbood en deed net alsof ik het niet gezien had. Mijn moeder trok haar hand terug en legde deze op haar knie.
‘Kim ik denk dat het beter is dat je het uit gaat maken met Niall. Ik weet dat je dit niet wilt en dat je ook echt van hem houd, maar hij is een beroemd jongen die in een band zit en ook nog in een heel ander land zit ook! Die jongen zal nooit tijd voor je krijgen, althans niet genoeg. Kom Kim ga hier een leuke jongen zoeken er zwemmen meer vissen in de zee’ zei mijn moeder. Ik kon mijn oren niet geloven. Die vrouw werd steeds gekker en gekker.
‘Weet je wat mam ik ga je advies opvolgen’ ik liep snel naar de deur trok deze open en liet deze toen ook weer met een klap dicht vallen. Ik rende de trap af en trok mijn jas van de kapstok. Ik hoorde hoe de deur van mijn kamer langzaam open ging.
‘Kim wat ga je doen?’ Ik rolde even met mijn ogen en ging gewoon verder met mijn jas aan doen, vechtend tegen de tranen die in mijn ogen prikten. Ik moest even sterk blijven totdat ik buiten stond.
‘Ik moest toch je advies gaan opvolgen?’ mijn stem brak en ik slikte even. De treden van de trap begonnen te kraken, wat betekende dat mijn moeder eraan kwam. Ik trok mijn jas snel recht en ritste hem dicht. Ik legde mijn hand op de deur knop en een koude rilling ging door me heen. Net toen ik de deur wilde open gooien voelde ik een warme hand op mijn schouder. Een traan viel op mijn hand en ik bleef naar de deur staren.
‘Ik moest toch naar buiten? Nou dat advies ga ik opvolgen doei!’ zei ik nog als laatste woorden en gooide de deur open. Mijn moeder bleef verbouwereerd in de deuropening staan en ik liep snel de hoek om. Ik liet de tranen over mijn wangen glijden. Het kon me niets schelen dat mensen op straat me raar aankeken. Na een tijdje alle frustratie eruit te hebben gegooid liep ik emotieloos het parkje in. Ik zocht naar het bankje waar ik altijd op zat en ging erop zitten. Ik staarde doelloos voor me uit en sloot even mijn ogen.
‘Wake up, we both need to wake up Maybe if we face up to this We can make it through this’ twee handen pakte mij bij mijn schouders vast. Normaal zou ik nu schrikken, maar ik kreeg een rustig en kalmerend gevoel door mijn lichaam heen door deze aanraking. Opeens viel het me in. Die stem, die herkende ik uit duizenden. Blij en nieuwsgierig draaide ik me om. Was ik aan het dromen? Niall boog over het bankje heen en gaf mij een knuffel. Mensen liepen voorbij en de tijd verstreek. Uren hadden we zo gezeten, maar ik had het gevoel dat het maar een paar seconden waren geweest.
‘W-wat doe je hier?’ vroeg ik toen ik eindelijk besefte dat dit eigenlijk niet mogelijk was.
‘Ik ben hier voor jou, ik ga je mee terug nemen’ zei Niall in mijn nek. Een rilling ging door me heen en ik kwam uit zijn knuffel. Ik keek in zijn prachtige heldere blauwe ogen. Ze straalden en een gelukkig gevoel overviel me. Opeens zag ik dat mijn moeder achter een boom stond te kijken met een glimlach op haar gezicht.
‘Mam?’ vroeg ik verrast. Mijn moeder stapte van achter de boom vandaan en ging voor ons staan.
‘Ik heb Niall hier op gebeld en vertelt hoe ongelukkig je was. Lang verhaal kort, Niall stelde voor om een huis voor ons in Engeland te kopen zodat we dichterbij hem wonen’ Verbaasd bleef ik mijn moeder aan kijken. Al die tijd dat ik dacht dat ze zo onredelijk deed, was gewoon een groot toneelstuk. Ik sprong van de bank af en omhelsde mijn moeder die begon te lachen.
‘Maar school en mijn vrienden dan?’ ik liep weg van mijn moeder en ging tegen Niall aan staan. Hij gaf me een kusje op mijn kruin en ik glimlachte even.
‘School is al geregeld en je vrienden kunnen op bezoek komen en in de vakanties gaan we natuurlijk terug. Ik kon mijn oren niet geloven. Ik kneep even in mijn arm en een pijnscheut ging erdoor heen. Dit was echt. Ik draaide me terug om naar Niall en drukte mijn lippen zachtjes op de zijne. Zijn tong tikte liefdevol tegen mijn onderlip die ik rustig open deed. Een liefdevol spel begon die ik nooit zou willen eindigen.

What do ya think? .