005 Vanessa Black

Gemma begon hevig ruzie te maken met Harry en ik, ik zat daar maar de tranen had ik niet uigeveegd het enige waar ik aan dacht was: stilte. Opeens zwaaide Gemma met haar hand voor mijn gezicht "Vanes, sla 'm in zijn gezicht!" ik duwde haar eenbeetje naar achter zodat ik Harry kon zien. Iets in zijn houding klopte niet..."Ne Gem,mijn wang doet pijn en ik ben moe,ik ga". Ik gaf Gemma een knuffel en keek Harry even aan, zonder ene emotie ik wist niet wat ik moest zeggen. Altijd waren het scheldworden geweest maar nu een klap tegen mijn gezicht. Zonder nog iets te zeggen liep ik naar het fietsenhokje. "Vanessa wacht!" de tranen stormden weer over mijn wangen. Thuis had ik het nooit goed hehad. Mijn moeder wilde dat ik een hoer zal worden omdat met mijn lichaam ze heel veel geld kregen en mijn vader sloeg me altijd. Bij die herineringen stormden de tranen weer over mijn wangen. Zo snel als ik kon probeerde ik mijn fiets sleutels uit mijn tas te pakken. Maar dat ging nogaal moeilijk door al mijn tranen werd het voor mijn ogen wazig. Een andere hand pakte eenvoudig mijn sleutels en gaf ze voorzichtig aan mij. Ik veegde snel mijn tranen weg en probeerde te kijken wie het was. Toen ik zag wie ik was schrok ik en deinsde naar achteren. "D-dankje" stoterde ik. "het spijt me" zei Harry zachtjes. Ik knikte maar wat,ergens geloofde ik 'm niet. Ik pakte mijn fiets zwaaide nog even naar Harry en liep het plein af.


Ben thuis! "Aah je bent thuis hou je schoenen maar aan we gaan niet meer naar Anne maar naar een hotel,ze had net gebeld dat het niet meer door gaat,tante Marijke is hier binnen een halfuur en ze komt maar voor een week" ratelde mijn moeder aan een stuk door. "Is goed mam" ze glimlachte en pakte een groote tas erbij. Alles was na al die tijd weer goed tussen mij en mijn moeder. "Mam,als tante Marijke over een halfuur komt,moeten we dan niet gaan?" me moeder knikt bedenkelijk.


Een week later
"Eindelijk thuis!" riep ik vrolijk. Mijn moeder lachtte even en liep toen naar de keuken. Net toen ik mijn magazine wilde pakken begon mijn mobiel te trillen. " Met Vanessa" zei ik vragend. " Hey scaht met Gem en Laura hier!" werd er vrolijk geroepen. "Hey schatjes!" "Vanes, mijn beltegoed gaat bijna op kom naar Gem's huis nu over en uit!" voordat ik iets terug kon zeggen hoorde ik het bekende piep toontje. Lachend deed ik mijn telefoon uit en liep naar mijn moeder in de keuken "Mam, ik ga naar Gem ben om 18:00 terug kus!" ik liep naar de gang en deed mijn schoenen aan " is goed!" hoorde ik mijn moeder nog zeggen. Ik trok mijn jas aan en liep naar buiten. Na 5 min. was ik er al. Zenuwachtig liep ik het padje op. Starks opent Harry de deur daar heb ik dus echt geen zin in. Ik belde aan en kneep meteen mijn ogen dicht. "Hai Nia-.. Oh hoi Vanessa!" ik deed voorzichtig mijn ogen open en zag Harry met een brede grijns naar mij kijken. " Hoi Harry, wie dacht je dat ik was?" hij lachte ven en zij toen "ik dacht dat je Niall was de jongens zouden trouwens ook komen daarom, de rest is er al behalve Niall" ik knikte en keek 'm doordringend aan. "Oh ja kom binnen!" zegt hij dan nep lachend. Het boeit mij echt niet of hij het nou echt bedoeld maar dat boeit mij ook echt niet. Zonder nog veder iets te zeggen loopt Harry weer weg. Snel stap ik binnen en trap mijn schoenen uit. Hang mijn jas aan de kapstok en loop naar binnen. Ik wilde de deur van de woonkamer open maken maar bedacht me net optijd. Ikoakte mijn telefoon uit mijn jaszak en sms'te Gemma. Hey Gem,ben je in de woonkamer? ik wachte geduldig op antwoord Ja kom binnen ik deed de deurklink voorzichtig naar beneede en liep naar binnen. Ik ben hier al vaker geweest maar na die klap in mijn gezicht durfde ik en wilde ik niet meer tegen Harry praten. Alle ogen werden meteen op mij gericht. Zenuwachtig liep ik lang Harry,Liam en Louis nog voordat ik kon zitten kwam Laura de kamer binnen "Vaness!" ze rende naar mij toe en knufelde me stevig en ik knufelde haar lachend terug. Ze had me vrijdag nog gezien maar ze was nog altijd de zelfde gek. Even later hoor ik Gemma iets schreeuwen:" is Vanesje er al?" lachend loop ik naar de keuken."hier ben ik!" roep ik vrolijk. "ik wil net de keuken in lopen als Gemma lachend naar me toe gaat en mij een knuffel geeft. Lachend geef ik haar een knuffel terug. "Ik moet het voer voor die honden daar binnen nog even maken en dan gaan jij ik en Laura naar boven maar nog niet naar boven gaan er is verassing!" meteen wordt ik nieuwschierig " Wat dan?" lachend stuurt ze me de keuken uit en roept nog "Dat zie je dan wel!!" en slaat de keuken deur dicht. Dan gaat de bel Harry vliegt overeind en rent maar de deur. Ik ga zo ver kogelijk van de plek van Harry zitten. Even later komt Harry met een sip gezicht weer de kamer binnen de jongens kijken hem lachend aan "Geen Niall zeker?" zegt Louis lachend. Harry schud sip zijn gezicht hij loopt weer naar zijn eigen plek en gaat zitten. "Wie was het dan?" vraagt Zayn nieuwschierig. "Mijn moeder" zegt Harry grinnikend. Dan komt er een lange vrouw met mooi bruin haar naar binnen ze lijkt een beetje op Gemma. Ze loopt aan een stuk naar de keuken. "Zie je wel hetis mijn moeder" zegt hij lachend. De jongens biginnen heel hard te lachen behalve ik en Laura. De jongens stoppen met lachen en kijken ons verbaasd aan. "Snappen jullie 'm niet?" vraagt Louis vragend. Ik haal alleen mijn schouder op en wend mijn gezicht weer naar de t.v. Dan kom de zelfde vrouw weer de kamer in. "Aah,jij moet Vanessa zijn" en ze loopt met een grote glimlach naar mij toe. Ik sta op en geef haar lachnd een hand. "En u bent de moeder van Gemma?" de vrouw knikt viendelijk en zegt dan lachend "noem me maar Anna" ik knik lachend. "Leuk u te ontmoeten Anna" zeg ik dan nog steeds lachend. "Ooh wat een beleefdheid roept ze vrolijk uit. Ik grinnik ik wil net gaan zitten als ik zie dat er geen plek meer is voor Anna. U mag op mijn plek. Ik doe een stap opzij en kijk haar glimlachend aan. "Aah dankje iemand die begrijpt dat ik hellemaal kapot ben.