Bezoek

De deur gaat bijna vanzelf open, dat verbaasd me een beetje.
Nu ik zie dat 4 jongens hem probeerde open te duwen is het plots stukken logischer.
Nog voor ik iets kan zeggen stormen ze binnen.
'Is hij hier? Louis!' Roept Harry.
'Jongens! Is het de bedoeling dat de hele buurt hier staat?' Fluistert Louis een beetje op zijn tenen getrapt.
Opgelucht halen de jongens adem.
'Louis, we waren echt ongerust.' Zegt Niall terwijl hij Louis in een knuffel trekt.
Ondertussen hoor ik Zayn met het management bellen. Ja, we hebben hem gevonden. Alles is oké.
'Beloof ons dat je ons nooit meer zo doet schrikken.' Zegt Harry een beetje boos, de tranen staan in zijn ogen.
'Oh Harry... Sorry jongens, ik ben gewoon de tijd vergeten. En dan zijn we in slaap gevallen.' Louis bloost een beetje terwijl hij dit toegeeft.

'My god Louis.' Zegt Liam zacht. 'Je bent toch veilig geweest?'
Ik schiet in de lach. Als de jongens mij verbaasd aankijken besef ik dat ze het nog niet weten.
Mijn bloed trekt weg uit mijn gezicht. Lijkbleek ga ik in mijn zetel zitten.
Louis komt achter me staan en drukt een kus op mijn hoofd. 'It's gonna be fine.' Fluistert hij in mijn oor.
'Jongens, er is iets wat jullie nog niet weten.'
De jongens luisteren aandachtig. Ikzelf hoor niets meer terwijl hij het hen vertelt... Mijn hele lichaam is alleen maar gericht op weglopen.
Met open mond staren de jongens mij aan.
'Layla, zouden wij Louis heel even alleen mogen spreken?' Vraagt Liam zo rustig mogelijk.
Ik knik, sta op en sluit mezelf op in de badkamer.
Ik hoor de jongens tekeer gaan, uiteraard nemen ze het niet zo goed op als Louis. Zij weten niet hoe het die avond gegaan is en hoe alles gelopen is. Tranen rollen over mijn wangen. Waarom is Kiara naar Louis gegaan? Ik wist dat het zo zou lopen. Ik kan er niet meer tegen en loop huilend de badkamer uit.

'Guys, go home. All of you. Ik zorg wel alleen voor de baby.'
Ik hou de deur al open. Harry wandelt op me af, ik had niet verwacht dat hij de eerste zou zijn om buiten te wandelen. Hem heb ik niet horen roepen.
Maar Harry verbaasd me. Hij duwt de deur weer dicht en trekt me dichterbij.
'Layla, we zijn alleen een beetje verschoten. We zitten met wat praktische vragen maar met ons zessen...euh zeven komen we er wel uit.' Zegt hij zacht.
Ik snik, snotter en schok terwijl Harry me probeert te troosten. Blijkbaar is Louis ook dichterbij gekomen want hij haalt me bij Harry vandaan.
'Ik heb je toch gezegd dat ik je nodig heb. Lieverd toch. Alles komt goed.' Na enkele minuten lukt het me om me te herpakken.
Voorzichtig til ik mijn hoofd op en kijk recht in Louis' ogen. Een glimlach verschijnt op zijn gezicht en hij drukt zijn lippen op de mijne.
'Get a room!' Roept Zayn plagend.
Voor de eerste keer sinds de jongens hier zijn lukt het me om te lachen.