Day two || Tuesday April 3rd

14:30

'Lexi?' "Ja' is mijn simpele antwoord. Ik ben bang, doodsbang dat mijn bloedeigen moeder me niet meer wil. 'Oh Lexi, het spijt me zo dat ik je heb laten adopteren!' Anne, of beter gezegd mijn moeder barst in tranen uit. 'Het is goed. Al heb ik me vaak afgevraagd waarom jullie dat hebben gedaan' Anne zucht en haalt haar neus op. 'In de tijd dat ik zwanger was van jou en je broer, zaten ik en je vader krap bij kas. We hadden geld gespaard voor een kindje, maar twee kinderen kwam ons totaal niet uit. Daarom hadden we afgesproken dat de eerste die geboren zou worden, we zouden laten adopteren. We zijn jaren kapot geweest van onze beslissing en dat zijn we nog steeds' 'Ik begrijp alles. Ik ben niet boos of verdrietig' 'Dat horen doet me goed. Wat zou je ervan zeggen als het hele gezin je morgen op komt halen uit school en dat we ergens lekker kunnen gaan eten. Dan kan iedereen je beter leren kennen' 'Dat lijkt me geweldig!' het meisje achter de balie kijkt me met wijd opengesperde ogen aan. Noah knijpt mijn hand bijna fijn. 'Geweldig! Hoe laat ben je morgen uit?' met een warm gevoel vanbinnen geef ik Anne alle informatie die ze nodig heeft en daarna verbreek ik de verbinding. Gedachtenloos staar ik voor me uit. 'En, en, en?' Noah trekt aan mijn arm. 'Ze komen me morgen uit school halen, daarna gaan we naar een restaurant' 'Wie is ze?' vraagt Noah zeurderig. 'Het hele gezin' mijn hart klopt als een bezetene. 'OH MY GOD!! LEXIE! WE MOETEN SNEL VOOR JE GAAN SHOPPEN, JE GAAT HARRY STYLES MORGEN ONTMOETEN!!' schreeuwt Noah hyper. Intussen heeft iedereen door Noah (ja Noah, bedankt) gehoord wat er gaat gebeuren. Er worden duizenden vragen naar mijn hoofd gesmeten. Noah pakt mijn arm en sleurt me mee naar buiten. 'Ik ben je nieuwe bodyguard' zegt ze trots. 'Serieus Noah? Dit meen je toch niet?' 'Zeker wel Lexie, dit zal nog wel veel vaker gebeuren' ze sleurt me naar binnen bij een winkel. 'LEXIE! Dit zal je echt geweldig staan!' ze staat voor ik het weet met een outfit voor mijn neus. 'Ik ben er nou al verliefd op!' zwijmel ik. 'Ga maar passen!' moedigd Noah me aan. Zodra ik het pashokje uitkom weet ik al zeker dat dit het is. Noah maakt wat foto's voor mijn facebook en instagram. Wanneer ze klaar is, spring ik weer in mijn gewone outfit. Eenmaal bij de kassa schrik ik van de prijs. Het is zoveel geld! Ik steek mijn pinpasje in het apparaat. Heb ik dit hier wel voor over?