Hoofdstuk 125

Yuna
‘Ga alsjeblieft zitten of ga weg! Maar ga hier niet staan ijsberen!’ roept Ben uit het niets.
Ik schrik van zijn uitbarsting en stop dan ook meteen. Snel ga ik naast Aiden zitten en pak zijn hand vast.
Ik zie dat hij me aankijkt maar ik kan mijn ogen niet van die jongen afhouden.
Hij ziet er niet goed uit. Wie is hij en wat deed hij hier?
Ben is ondertussen met de wonden bezig maar de jongen lijkt er alleen maar slechter uit te gaan zien.
‘Gaat hij het redden denk je?’ vraag ik na een tijdje aan Ben.
‘Ik hoop het wel, maar ik kan nu nog niet zo veel zeggen. Veel meer als dit kan ik nu niet doen’ zegt hij terwijl hij alle spullen die hij heeft uitgestald weer opruimt.
Jack tilt de jongen op en brengt hem naar de kamer waar Alana een hele tijd heeft geslapen.
‘Is alles goed met Naur?’ vraag ik als iedereen weer zit.
‘Hij ziet er goed uit, volgens mij mankeert hij niks’ zucht Aiden.

Na een paar uur zijn Jack en Aiden naar de stal kijken. Ben zit in een boek gedoken over planten die geneeskrachtige werkingen hebben. Hij gelooft niet dat de jongen het alleen gaat redden. Ik zit in ieder geval naast hem om mee te zoeken, en de namen van planten op te schrijven.
Als we eenmaal een stuk of zeven planten hebben opgezocht in de boeken is het tijd om ze buiten in het bos te gaan zoeken.
‘Denk je wel dat ze met dit seizoen allemaal te vinden zijn?’ vraag ik als we van het bospad aflopen om zo meer kans te hebben.
‘Het zou al fijn zijn als we twee van de zeven soorten zouden hebben’ zegt hij zonder zijn blik van de grond af te halen.
‘Het scheelt dat ik hier thuis veel les in heb gehad anders had ik je niet kunnen helpen denk ik’ mompel ik zachtjes terwijl ik op mijn hurken ga zitten en aan verschillende blaadjes voel.
‘Ach anders had ik je gewoon dat boek mee gegeven’ grijnst Ben die een eindje doorloopt naar een struik.
Ik grinnik een keer en pluk wat blaadjes, als ik een hand vol heb loop ik naar Ben.
‘Heb je hier genoeg aan denk je?’ vraag ik terwijl ik om me heen kijk op zoek naar nog wat van deze planten.
‘Ik geloof het wel, en anders gaan we nog een keer terug’ zegt hij en plukt snel nog wat soorten bloemen.
Ik knik een keer en samen lopen we weer terug naar huis. Eenmaal binnen geeft Ben me meteen de opdracht om warm water te halen. Zelf loopt hij alvast door naar de kamer waar de jongen ligt.
Als ik alles heb loop ik er ook heen en zie dat Ben al met van alles bezig is. Ik zet de emmer naast hem neer en ga erbij zitten.
Na een tijdje is Ben klaar maar blijven we er toch bij zitten om te kijken of er verandering komt.
Net voordat Ben op wil staan hoor ik de jongen een keer zuchten. We kijken hem allebei gespannen aan en ik schik dan ook als de jongen ineens stijl overeind in bed zit en verbaast om zich heen kijkt. Hij schrikt op zijn beurt weer van ons en weet niks uit te brengen.
‘Wie zijn jullie?’ vraagt hij verbaast.
‘Laten we het er op houden dat we je willen helpen, maar wie ben jij en wat deed je hier?’ vraagt Ben.
De kleur die de jongen net een beetje had gekregen is weer helemaal weg. Hij knikt een keer maar zegt niks. Ben zucht een keer. ‘Dit is Yuna en ik heet Ben’
Hij kijkt ons allebei nog een keer van top tot teen aan. ‘Ik ben Rowan’ mompelt hij moeilijk.
Zonder het in de gaten te hebben staan Jack en Aiden in de kamer. Rowan kijkt eerst snel een keer naar Jack. Als hij naar Aiden kijkt worden zijn ogen groter en kan hij niks anders doen dan blijven staren.