Hoofdstuk 124

Aiden
We zijn nu al zo’n twee dagen aan het slepen met onderdelen van de verbrande stal en langzaam begint het er weer een beetje op te lijken. Ben en Jack zijn nog steeds niet terug en ook van Naur is nog geen spoor gevonden. Ik vraag me echt af waar hij is en of het wel goed met hem gaat. Normaal gesproken zou hij al lang terug zijn gekomen. Xena is sinds gisteren ook al raar aan het doen. Ze is zo ongeduldig en luistert niet echt meer naar Yuna. Zou ze Naur misschien missen? Ik zou het niet weten.
‘Aiden? Is alles goed?’ klinkt het ineens bezorgd.
Ik schud me wakker uit mijn dagdroom en kijk Yuna verbaast aan. Dan pak ik nog wat planken en draag ze naar binnen. Nog een dag werk en dan is de stal weer een heel eind opgeknapt. Helaas zullen Ben en Jack wel het verschil zien.
‘Maak je geen zorgen, Ben zal anders wel helpen met zoeken. En dat van de stal kun je ook niets aan doen’ zegt Yuna en kijkt me zelfverzekerd aan.
‘Ja je zult wel gelijk hebben’ zucht ik en ga verder met het opkappen van de stal.

Aan het einde van de dag is de stal zo goed als klaar. Het is niet helemaal perfect maar de draken en Midnight kunnen er weer in. Met een zucht laat ik me languit op bed vallen. Yuna ligt al een paar uur te slapen en ik wil haar niet wakker maken. Ik had tegen haar gezegd dat ze maar naar bed moest gaan. Ze had al de hele dag lopen sjouwen met planken en was dood op. Zelf ben ik nog een tijd door gegaan en dat was maar goed ook.
Snel kleed ik me om en kruip in mijn warme bed. Stiekem maak ik me toch best veel zorgen om Naur. Hij is nu al lang weg. Lang kan ik niet na denken want mijn ogen vallen al dicht.

De volgende morgen ben ik vroeg wakker en ga zachtjes naar beneden. Ik laat Yuna nog maar even liggen want dat heeft ze wel verdient. Ik sluit de deur achter me en ren naar het bos toe. Het word weer eens tijd om te gaan jagen. Behendig klim ik in een van de bomen en klim naar de top toe. Vanaf daar heb ik een goed uitzicht over het grote bos. Het duurt dan ook niet lang voordat er mensen langs komen en ik mijn dorst kan lessen. Ik laat de laatste man op de grond vallen en vertrek weer richting huis. Yuna zal nu ondertussen wel wakker zijn geworden.
Net voordat ik de deur achter me sluit hoor ik een luid gebrul. Naur! Meteen draai ik me weer om en vlieg naar buiten. Ineens komt Naur uit het bos gelopen met een vampier in zijn bek. Geen zorgen, hij leeft nog. Snel loop ik naar Naur toe en beveel hem de vampier los te laten. Met een smak valt de jongen op de grond en blijft liggen. Kwaad kijk ik naar Naur die zich er niet veel van aan trekt. Het valt me nog mee dat Naur hem niet heeft opgegeten. Xena komt er nieuwsgierig bij staan en ineens heeft Naur geen aandacht meer voor de vampier. Ik kijk op om te zien waar Yuna is gebleven maar ze is nergens meer te vinden.
‘Yuna heeft me alles verteld’ klinkt het plots naast me.
Ik schrik op en kijk recht in twee rode ogen van Ben. Hij kijkt me aan en ik weet niet wat ik moet zeggen. Moet ik blij zijn dat hij alles weet? Of moet ik boos zijn op Yuna? Hij zou er toch wel achter zijn gekomen.
‘De jongen moet naar binnen’ zegt hij dan en tilt hem van de grond af.
Snel loopt hij naar binnen en laat mij bij Naur en Xena achter. Die overigens geen tijd meer voor mij hebben. Ik zucht en ga dan ook maar naar binnen. Ben heeft de jongen op de bank gelegd maar hij ziet er niet zo goed uit. De jongen ligt te trillen en word steeds witter.
‘Heeft Naur hem verwond?’ vraagt Yuna zachtjes.
‘Nee Naur niet maar de brand wel’ zegt Ben bedenkelijk.
‘Dus hij is die vampier die hier is geweest!’ grom ik kwaad.
Jack kijkt me waarschuwend aan en ik ga in een van de stoelen zitten. Ik heb nu geen zin om in gevecht te gaan met hun. De jongen ligt nog steeds te trillen op de bank en Yuna loopt angstig heen en weer.
‘Ga alsjeblieft zitten of ga weg! Maar ga hier niet staan ijsberen!’ roept Ben uit het niets.
Yuna stopt abrupt en gaat bij me in een stoel zitten. Ze pakt mijn hand vast en kijkt me angstig aan. In haar ogen is de vraag al af te lezen. Wat is er met die jongen?