Hoofdstuk 121

Yuna

‘Dit gaat niet werken’ zucht Aiden en loop de slaapkamer uit.
Ik zit nog steeds op de rand van het bed en laat mijn hoofd zakken. Ik hoor de voordeur dicht gaan en dan is het helemaal stil.
Na een paar tellen sta ik op, pak mijn boek en loop naar beneden.
Als ik de trap af loop sta ik ineens stil omdat ik denk iets te horen. Net als ik door wil lopen hoor ik Aiden die me van buiten af roept.
Ik ren het laatste stukje van de trap af en ren de gang door. Eenmaal de deur uit zie ik dat de stal in brand staat. Ik ren er vol paniek naar toe en zie nog net dat Xena een weg naar buiten heeft gevonden. Maar Naur en Aiden zie ik nergens. Ineens hoor ik mijn paard hoog hinniken, zo te horen is hij flik in paniek.
Zonder er bij na te denken roep ik een keer hard zijn naam ren ik de stal in.
‘Nee, Yuna! Blijf buiten!’ hoor ik Aiden een eindje verderop roepen.
Hij wil serieus dat ik naar buiten ga? Mijn paard en hij zelf is daar binnen, ik zou moeten helpen!
Na enige twijfel draai ik me op en baan me een weg naar buiten en ga bij Xena staan. Na een paar minuten komt Midnight naar buiten gegaloppeerd, maar Aiden zie ik nog steeds niet. Nu ik er over na denk zie ik Naur ook nergens. Is die nog binnen? Duurt het daarom zolang?
Mijn gedachten worden verstoord als ik iemand hoor hoesten. Als ik goed door de vlammen kijk zie ik Aiden staan die naar lucht hapt.
Ik ren naar hem toe en sla mijn armen om hem heen. Voor dat ik het weet druk ik mijn lippen op de zijne. Als ik hem van top tot teen bekijk zie ik dat hij gewond is, het zal weer eens niet zo zijn.
‘Zijn de draken in orde?’ vraagt hij schor.
‘Het maakt je niet uit hoe je er zelf aan toe bent, als de draken maar in orde zijn?’ vraag ik verbaast.
‘Uhm, ja ik denk het wel dan. Is dat een probleem?’ vraagt hij een beetje bezorgd.
Ik schud mijn hoofd, heeft hij dan echt niet in de gaten dat er een brandwond op zijn been zit?
Aiden kijkt om zich heen, ik volg zijn blik en zie toch echt geen Naur bij de rest van de club staan.
‘Hoe is dit gekomen?’ vraag ik en loopt naar Xena toe.
‘Ik zag een vampier het bos in rennen en niet veel later zag ik dat de stal in brand stond. Ik denk dat die vampier er iets mee te maken heeft’ zegt Aiden bedenkelijk en loopt achter me aan.
‘Heeft Naur de stal plat gebrand?’ vraagt ik met nog meer verbazing.
Aiden knikt een keer. ‘Hij heeft het zeker niet met opzet gedaan’ zegt hij langzaam.
Ik knik een keer en kijk om me heen. ‘Hij kan toch niet ineens verdwenen zijn?’ vraag ik zachtjes.
‘Nee, maar dan moet ik er nu achteraan’ zegt hij en hij wil richting het bos lopen. Ik hou hem tegen en kijk hem aan.
‘Je kunt zo niet weg’ zeg ik zachtjes. Aiden kijkt me verbaast aan en volgt mijn blik naar zijn been.
‘Zo erg is het niet, als ik nu niet ga ben ik hem kwijt. Dan hebben we nog veel meer problemen’ zegt hij en kijkt me aan.
‘Ik kan er even naar kijken toch? Ik zal snel zijn’ zeg ik en geef hem een zetje richting huis.
Hij mompelt van alles en eigenlijk versta ik er niks van. Ik besluit er dan ook maar niet naar te vragen.
Eenmaal binnen ploft hij op een stoel en loop ik snel naar de keuken zodat ik wat water heb.
Als ik de emmer heb gevuld snel ik weer naar hem toe.
‘Hoe zag die vampier er uit?’ vraag ik als ik de wond schoon begin te maken.
‘Ik weet het niet, hij/zij was zo snel, alsof ze ergens van schrok’ zegt hij terwijl hij zijn tanden op elkaar klemt.