Hoofdstuk 116

Aiden
Snel zet ik Naur weer in de stal en loop ik naar de weide om Xena en Midnight binnen te zetten.
Als ze tevreden binnen staan controleer ik nog even het voer en water en ga dan naar binnen. Ineens zie ik dat Yuna bij het vuur zit en ik kijk haar gespannen aan. Ik slik snel wat gif weg dat in mijn mond komt en ik zie dat Yuna wit weg trekt. Zenuwachtig kijkt ze me aan en weet niet wat ze moet zeggen. Ik eigenlijk ook niet. Zou ze wel met me willen praten? Is ze bang voor me, of is ze misschien boos op me?
‘Het spijt me zo erg, ik had het nooit mogen doen. Ik snap het als je boos bent’ fluister ik na een tijdje.
‘Ik ben helemaal niet boos op je’ zegt ze en kijkt naar de grond.
Ik loop voorzichtig naar haar toe en sla mijn armen om haar heen. Ik trek haar tegen me aan en voel dat ze helemaal verstijft. Ze duwt me van zich af en zet een stap terug. Geschrokken kijk ik haar aan. Dat was ook stom om te doen. Hoe kon ik dat nou doen! Angstig kijkt Yuna me aan en tranen komen in haar ogen.
‘Yuna ben je beneden’ roept Jack en hij loopt de woonkamer in.
Hij blijft in de deuropening staan en ik kijk hem bang aan. Bang dat hij weer uit zal vliegen tegen me.
‘Sorry’ zegt Yuna zachtjes. ‘Ik ga naar boven’ zegt ze snel en loopt de kamer uit.
Dan is het weer stil in de woonkamer en blijven Jack en ik samen over. Snel ga ik in een stoel zitten en wrijf verslagen door mijn gezicht heen.

‘Ik ga hier niets op zeggen want je weet zelf dat dat niet goed zal gaan’ zegt Jack en gaat dan naar boven.
‘Jij slaapt nog maar een paar nachtjes beneden!’ roept hij en verdwijnt dan zijn kamer in.
Ik zucht en laat me dan op de bank vallen. Ik ben allang blij dat Yuna naar beneden is gekomen en dat ze nog tegen me praat.

‘Verdomme Aiden!’ brult ineens iemand door het huis heen.
Meteen zit ik rechtop en staat Ben voor mijn neus. Fijn! Krijgen we dat gezeik weer.
‘Ook fijn om jou weer te zien’ brom ik tegen hem.
‘Jack en Yuna hebben me verteld wat er is gebeurd’ gromt hij.
Natuurlijk. Ik had het kunnen weten. Jack moet echt altijd alles tegen Ben zeggen.
‘Wat wil je dat ik hierop zeg?’ roep ik tegen hem en spring van de bank af.
‘Wat wil jij dat ik tegen je zeg? Dat ik razend ben dat weet je. Maar hoe haal je het in je hoofd!’ brult hij nu door het hele huis heen.
‘Als Yuna je alles heeft verteld dan snap je wel waarom ik dat gedaan heb!’ brul ik terug.
‘Aiden! Dan nog doe je dat niet! Ik snap dat je wanhopig was en geen andere keuze had. Maar dan nog doe je dat niet!’
‘Ik ga hier niet weer over beginnen’ en ik zwaai met mijn armen in het rond.
‘Dit is nog niet ten einde! Ik wil zulke dingen niet hier in huis hebben. En zeker niet met Alana er bij!’ en hij komt vlak voor mijn neus staan.
‘Alana was er niet bij! Ze was buiten en Jack was vlakbij’ en ik zet nog een stap naar voren.
‘Dus nu wil je zeggen dat het wel gewoon kan omdat Jack toch wel zal ingrijpen!’ en Ben loopt langzaam rood aan van woede.
‘Nee zo bedoel ik het niet!’ en ik zet voor de zekerheid een stap terug.
‘Wat dan wel Aiden! Wat wil je dan zeggen!’ en hij grijpt me bij mijn keel en drukt me tegen de muur.
Een beeld van een aantal maanden geleden schiet weer voor mijn ogen. Toen greep iemand anders me bij mijn keel en was ik er bijna geweest. Kwaad grijp ik zijn handen vast en laat mijn hoektanden zien.
‘Laat me los!’ brul ik en er komt een waas voor mijn ogen.
Van schrik laat Ben me los en zet een paar stappen naar achteren. Hijgend sta ik tegenover Ben. Mijn handen veranderen in klauwen en ik kan hem wel wat aandoen.