Hoofdstuk 115

Yuna

Als ik alles op heb pakt Jack het bord weer van me aan en verdwijnt de kamer weer uit en na een tijdje gaat Alana ook weer naar beneden.
Ik zucht een keer en kijk verveelt ik voor me uit, nu weet ik precies hoe Aiden zich voelde.
Naast me op het nachtkastje ligt de stapel boeken van Ben. Daar heb ik nu wel tijd voor. Ik pak het bovenste boek en begin maar met lezen.

Na een tijdje begint het donker te worden en ik leg mijn boek naast me neer. Ik sla de dekens van me af en sta langzaam op. Ik grijns een keer als ik de wereld niet zie draaien. Ik loop naar een van de kasten en trek een la open. Na even zoeken vind ik een paar kaarsen. Ik schuif de la weer dichten en loop weer naar het bed waar ik me op laat vallen.
‘Ik wilde je terug naar bed sturen’ zegt Jack die ineens in de deur opening staat.
Ik kijk hem met een lach aan.
‘Is niet nodig ik blijf in bed. Ik kan alleen niks meer lezen omdat het donker word’ leg ik uit.
Jack knikt een keer.
‘Alana en ik zijn jagen, we zijn zo weer terug’ zegt hij draait zich om.
‘Is er nog wat brood of zo? Dan pak ik nog wat’ vraag ik snel nog voordat hij de deur dicht doet.
Ik zie dat hij nadenkt. ‘Volgens mij ligt er nog wel wat ja, en ook nog wat fruit’ zegt hij.
‘Is goed’ zeg ik en Jack loopt weer door en doet de deur dicht.
Ik lees het hoofdstuk waar ik aan begonnen ben uit en leg het boek op het nachtkastje. Ik heb honger gekregen dus besluit ik wat te gaan eten.

Als ik de trap af loop en de woonkamer in kom zie ik dat er helemaal niemand is.
Aan de ene kant kan ik nu gewoon mijn gang gaan maar ik wil eigenlijk met Aiden praten. Nou ja, ik zou niet weten wat ik moet zeggen maar ik weet zeker dat hij zich rot voelt.
Ik loop de keuken in en zoek snel in welk kastje Jack mijn brood heeft verstopt. Tot mijn verassing ligt het net zoals bij mij altijd in het laatste kastje.
Ik pak een bord en ga aan tafel zitten. Voor me staat een schaal met nog een paar appels. Als ik wat brood op heb zet ik mijn bord weg en pak een appel die ik op eet in de woonkamer. Ik staar naar de openhaard waar geen vuur brand.
Als de appel op is gooi ik de resten weg en pak wat hout dat naast de openhaard ligt en na een tijdje kijk ik trots naar de vuur dat eindelijk brand.
Net voordat ik wil gaan zitten hoor ik de voordeur een keer open gaan.
In plaats van Jack die ik had verwacht, staat Aiden in de deur opening en kijkt me gespannen aan. Ik zie hem een keer slikken en ik voel dat het bloed uit mijn gezicht wegtrekt.
Ik voel mezelf zenuwachtig worden en kan geen woorden vinden om iets te zeggen.
‘Het spijt me zo erg, ik had het nooit mogen doen. Ik snap het als je boos bent’ fluistert hij na een tijdje voor zich uit te hebben gestaard.
Ik zucht een keer. ‘Ik ben helemaal niet boos op je’ zeg ik zachtjes terwijl ik naar de grond kijk.
Ik hoor dat hij naar me toe loopt en voel zachtjes zijn armen om me heen die me tegen zich aantrekken. Ineens schiet het zelfde gevoel als toen door mijn hoofd. Ik duw me bij hem vandaan en zet een stap achteruit.
Aiden kijkt me geschrokken aan en ik voel dat er tranen in mijn ogen komen te staan.
‘Yuna ben je beneden’ hoor ik Jack roepen en ik hoor hem naar de woonkamer lopen. Als hij in de deur opening staat blijft hij staan. Ik kan alleen maar knikken.
‘Sorry’ zeg ik zachtjes. ‘Ik ga naar boven’ zeg ik snel en draai me om de kamer uit.
Ik loop de trap op en ga op bed zitten.
Ben ik nou een soort van bang voor Aiden?