~Amy Green~

*1 week later*

'Pak me dan als je kan!' Riep ik uit. 'Pas maar op!' Riep Harry terug. Ik liet een kleine kreet horen en rende verder weg. Ik wist dat Harry sneller dan mij was maar ik vertikte het om te blijven staan en een kietel dood tegemoet te komen. Niet veel later bleek dat ik gelijk had want ik voelde twee sterke armen rond mijn middel. 'Hebbes.' Fluisterde hij in mijn oor. Zijn krullen kietelde aan mijn oor en bezorgde over heel mijn lichaam een aangename rilling. Hij liet me los en voor ik het wist voelde ik zijn handen overal. Ik gierde het uit. 'H-harry s.t.o.p.' Lachte ik uit. 'Oké oké.' Zei hij lachend en stopte met kietelen. Samen liepen we naar een bankje iets verder op. Ik legde mijn hoofd op zijn schouder. 'Zusje?' Hoorde ik vaag iemand vragen, maar ik gaf er geen aandacht aan want ja ik heb geen broer. Er kwam iemand voor me staan. 'Amy?' Vroeg diezelfde stem. 'Ja?' Vroeg ik verward en hief mijn hoofd op. 'Ik ben het Tyler je broer?' Vroeg hij. Ik keek hem raar aan. Toen begon mijn hoofd te draaien en werd alles zwart.

Ik werd wakker en mijn hoofd draaiden Tyler, met die naam zat ik in mijn hoofd. 'Je broer is dood door een auto-ongeluk.' Ik hoorde de stem zich in mijn hoofd herhalen. Ik had een broer en hij is dood er vielen tranen langs mijn wangen naar beneden. Waarom kan ik me godverdomme niks herinneren. Ik sloeg op mijn bed. Ik stond recht en gooide het kussen naar de deur. Op dat moment kwam Harry binnen. 'Amy, wat is er?' Vroeg hij. Hij kwam op me afgelopen en pakte me vast. 'Hij is dood.' Snikte ik. 'Wie Amy?' Vroeg hij. 'Mijn broer, waarom kan ik me niks herinneren.' Snikte ik. 'Shht.' Probeerde hij me te sussen. Ik klampte me vast aan Harry en hij wreef met zijn hand over mijn rug en maakte sussende geluidjes. Voor de rest was het stil. Ik had alleen een knuffel nodig en Harry.