Chapter Six

-Een dag later-

"Now all of my friend's say it's not really wanted,
but even if that's true,
No one in the world could stop me
from not moving on
Baby, even it I wanted to,
Nobody compares to you. "

"Ja, dat was echt goed!" gillend komt iedereen op mij af gerend.
Toen ik hoorde dat ik door was naar de finale ben ik gelijk een liedje uit gaan zoeken.
We hadden veel liedjes gehad toen Zayn met het idee kwam om een liejde van One Direction te doen.
Als verassing komen de jongens bij het refrein het podium op en doen ze bij de refreinen de achtergrond zang.
Nobody Compares heb ik altijd al leuk gevonden.
Brooke liet het mij ooit horen en het was het enige liedje die ik op het begin leuk vond.
Nu ik ze persoonlijk ken, ken ik veel liedjes uit mijn hoofd.
"Jeetje.. Vrijdag al, nog twee dagen!" zeg ik, ik loop het 'podium'(het podium was dus het trapje naar de achterdeur, vanaf het terras) af en ga zitten.
"Je red het wel, je bent beter dan je denkt." zegt Harry.
"Ik hoop het.."

-Volgende dag-

"OMG, die zijn echt leuk!" schreeuw ik als ik Brooke, Venice, Harry, Zayn, Liam, Niall en Louis in T-shirts met mijn naam erop zie staan.
"Komen jullie in die shirts?" vraag ik aan One Direction.
"Ja, wat dacht je dan?" Liam knipoogt.
Ik kijk iedereen een keer aan en bekijk de shirts goed.
Er staat een foto van mij met daaronder.

R.C.M. = Our Winner!
We Love You Rox!

"Sorry, wij moeten gaan, we hebben een afspraak met Paul."
"Oh, oke, bye" zegt Brooke afwezig.
"Komen jullie morgen al wat eerder naar mijn huis? Nog even oefenen" de jongens knikken of mompelen ja.
"Bye" zegt Venice en geeft Liam een knuffel. Daarna komen de andere ook naar haar toe en zeggen gedag.
Ook ik zeg gedag. Brooke blijft zitten en staart naar een schilderij dat aan de muur hangt.
Ik kijk nog even naar haar en loop dan naar de deur, Venice staat al buiten bij de auto.
Ik schrik als ik van achter word vastgepakt en draai me om.
Ik kijk in een paar ogen en stap een stukje achteruit.
"Roxy.. Ik moet je wat vertellen."
"Euhh.. Oke.."
Hij doet de deur dicht waardoor we helemaal alleen zijn.
"Kom, dan gaan we even naar de woonkamer." Ik probeer weg te komen maar hij houd me tegen.
"Ik.. Ik weet niet of je dit wel moet doen.." Ik stap nog een beetje achteruit tot ik tegen de deur aan bots.
Waarom.. Waarom, ben ik hieraan begonnen!?