Hoofdstuk 113

Yuna

Ik voel hoe Aiden zijn tanden in mijn nek zet en er schiet een pijnscheut door me heen.
Na een paar tellen verstrakt zijn grip en trekt hij me tegen zich aan. Op dat moment schiet er een soort paniek door me heen waardoor ik, zonder dat ik het in de gaten heb, me licht van hem af wil duwen. Iets wat geen zin heeft. Ik voel me steeds lichter worden in mijn hoofd en na een tijdje blijft er van het tegenwerken niks meer over.
Voor mijn gevoel hoor ik in de verte een deur open slaan en hoor ik Jack schreeuwen.
Ineens is er een stuk van de pijn weg en hoor ik dat Aiden naar Jack aan het schreeuwen is.
Dan is in een keer de pijn terug en voordat ik er over na kan denken wordt alles zwart.

Met hoofdpijn word ik een soort van wakker. Ik voel dat er iemand tegen me aanligt en hoor iemand praten.
Degene die ik hoor praten is Jack. Ineens hoor ik de stem van Alana en voel ik dat degene die tegen me aanligt opstaat.
‘Maar ik wil bij Yuna blijven’ zegt ze op zeurende toon.
‘Je kunt haar niet helpen, ze heeft rust nodig’ zegt Jack zachtjes.
Nadat ik voetstappen hoor vervagen valt er een deur dicht.
Ik val in slaap en zie en voel alles wat er voor mijn gevoel net is gebeurd. Als ik voor de zoveelste keer een paar bloedrode ogen voor me zie zit ik letterlijk stijl overeind in bed.
Ligt het aan mij of is het donker?
Het enige dat ik zie zijn sterretjes in alle kleuren die je je maar kan bedenken.
De hoofdpijn komt weer terug en ik laat me weer in de kussens zakken.
Ik zucht een keer en mijn ogen vallen weer dicht.

Ik wordt wakker van een fel licht. Als ik mijn ogen open doe zie ik dat het van het raam afkomt en dat het zo te zien buiten dus mooi weer is.
‘Alles goed met je?’ hoor ik op een zachte toon naast me.
Alana kijkt me hoopvol aan terwijl ze op een stoel zit met haar hoofd op de rand van het bed.
Ik knik een keer ‘Volgens mij wel ja’ zucht ik.
Ik ga voorzichtig met mijn hand naar mijn nek en voel met mijn vingers of ik iets kan vinden, hoewel ik nu onderhand wel weet dat ik er meestal niks meer van kan voelen doe ik het toch. Ook deze keer voel ik niks en laat ik mijn hand weer zakken.
Ik kijk op zij en kijk Alana aan.
‘Waar is de rest? Hoelang lig ik al in bed?’ vraag ik zachtjes.
Het meisje haalt haar schouders op ‘Waar de rest is weet ik niet, die zullen wel beneden zijn. Je ligt al een paar dagen op bed’ vervolgd ze.
Op het zelfde moment gaat de deur open en staat Jack naast Alana.
Ik durf hem niet aan te kijken, ik schaam me ergens voor maar weet niet precies waarvoor. Misschien omdat ik had gezegd dat het nooit fout ging?
Jack draait zich om en pakt een stoel die hij naast die van Alana zet.
‘Bedankt’ zeg ik zonder hem aan te kijken.
Ik hoor Jack zachtjes zuchten. ‘Hoe voel je je?’ vraagt hij om het onderwerp iets te veranderen.
‘Ik voel me goed. Ik heb tenminste geen hoofdpijn meer’ zeg ik terwijl ik zijn kant op kijk.
‘Gelukkig, je zal wel honger hebben’ zegt hij en staat weer op en loopt zonder wat te zeggen de kamer uit. Ik hoor nog hoe hij de trap afloopt en de keuken instapt.
Ineens hoor ik de stem van Aiden die meteen wordt afgekapt door Jack.
Na een paar minuten hoor ik iemand de trap weer oplopen en komt Jack binnen met een bord in zijn handen die hij bij me op schoot zet.
Ik kijk hem lachend aan. ‘Ik kan best naar beneden lopen hoor’ zeg ik terwijl ik een broodje pak en er een hap van neem.
‘Daar twijfel ik geen moment aan, maar misschien is het beter als je nog even op bed blijft’ zegt Jack.