-005-

‘je zit er nog steeds mee he? dat van mam en pap’ zeg ik terwijl we samen in bed kruipen. Hij bevestigd mijn vraag door zijn hoofd te kinken. Ik sla mijn armen om hem heen, snel nestelt Kaoru zich in mijn armen. ‘slaap lekker lieve Hikaru’ fluistert hij zacht terwijl hij zijn ogen sluit. Vertederd kijk ik hem aan. ‘jij ook Kaoru’ fluister ik zacht in zijn oor. niet veel later hoor ik hem zachtjes snurken. Ik kan maar niet in slaap komen. Na een tijdje woelen lig ik op me rug en staar naar het plafond. Al snel krijg ik het idee om het gewoon aan mam en pap te vertellen. Snel gris ik mijn telefoon van het nachtkastje en sms naar mijn ouders. ‘Lieve mam en pap, we missen jullie heel erg. Het is erg mooi hier op Ouran. Ik stuur deze sms eigenlijk om te vertellen dat ik en Kaoru,’ even overweeg ik om te zeggen dat we een setje zijn maar dan zou ik liegen, en dat is iets wat ik totaal niet kan. ‘Kaoru en ik zijn verliefd op elkaar. Sorry! Veel liefs Hikaru’ bang maar toch tevreden verstuur ik het smsje. Snel leg ik mijn telefoon weer terug en kruip tegen Kaoru aan. Niet veel later val ik in een tevreden slaap. ‘Hikaru, Hikaru,Hikaru word wakker’ vaag hoor ik een stem in de verte. ‘Wat is er?’ mompel ik. Als ik mijn ogen open doe zie ik dat hij gehuild heeft. ‘heey Kaoru stil maar’ snel neem ik hem in mijn armen. ‘Waarom huil je?’ met een betraand gezicht kijkt hij me aan, snel veeg ik zijn tranen weg. ‘mam heeft gebeld we moeten maar ergens anders gaan wonen in de vakantie ze wil ons niet meer zien. Ik snap niet waarom ze opeens zo doet tegen ons.’ Schuld bewust kijk ik hem aan. ‘he Kaoru het komt wel goed, echt waar’ snel druk ik een kus op zijn mond voor ik de badkamer in verdwijn. Snel werp ik een blik op de klok. Jezus Hikaru wat heb je weer gedaan?! Boos kijk ik in de spiegel terwijl ik blijf vloeken tegen mezelf. Waarom kan ik nooit iets goed doen? Snel kleed ik me aan en loop terug naar de slaapkamer. Als snel zie ik dat Kaoru op bed zit. ‘hee babe’ boos kijkt hij me aan. ‘dus jij hebt het smsje gestuurd?!’ schreeuwt hij tegen me, ‘waarom? Je wist dat ik het samen met je wilde zeggen waarom deed je het toch?’ oke ik kan hier niet tegen zonder wat te zeggen loop ik de kamer uit. Al snel loop ik tegen Tamaki en Kyoya aan. ‘zo wat heb jij een haast, wat ga je doen?’ vraagt Tamaki. ‘om eerlijk te zijn weet ik het niet echt’ zeg ik oprecht. ‘nou dan ga je toch met ons mee naar het muziek lokaal’ stelt Kyoya voor. Snel kijk ik even naar de deur van mijn slaapkamer en loop met Tamaki en Kyoya mee.