Ninety-One

*Harry Styles

Achter Zoey en Trevor kwam ik rustig de woonkamer binnen gesloft en zag dat Niall en Louis al wakker waren. Ze zaten op de zetel met hun pyjama’s nog aan en ieders een kop thee in hun handen. Verbaasd keken ze ons aan toen we binnenkwamen.
'Waar komen jullie vandaan? Wat is er gebeurd?' vroeg Louis. 'En waarom mankt Zoey?' vervolgde Niall bezorgd.
Opnieuw legden we onze eigen -verzonnen- versie van het verhaal uit en ik zag dat zij er gemakkelijker in mee gingen dan Trevor. Alhoewel Louis wel zijn ogen vernauwde en Zoey met argwanende blik waarschuwde dat ze wat meer afstand van me moest houden. 'Ik kan een erg jaloerse jongen zijn...'
'Ik ook.' voegde Trevor eraan toe. Zoey schonk hem een geruststellende glimlach en schudde haar hoofd. 'Dat weet ik, ja. Mell kan het ook goed, naar mijn observeringen...'
'Geheel onterecht, we zijn niet eens een koppel, dat denkt ze gewoon. Zij woont hier in Amerika en wij wonen in Londen, helemaal aan de andere kant van de wereld. Dat ze zelf niet beseft dat het onmogelijk is-' 'Bijna even onmogelijk als een relatie met het nichtje van je beste vriend, hé?' merkte Trevor op met een onschuldige glimlach op zijn gezicht. Ka-boom. Met andere woorden: "Ik ben niet dom. Ik weet ervan en jullie relatie is uitzichtloos. Liam zal het nooit goedkeuren dat jullie iets hebben. Zoey is van mij, blijf uit haar buurt en liefst zo ver mogelijk." Niall had een van zijn wenkbrauwen opgetrokken en keek hem ongelovig aan.
'Ik maakte maar een grapje, hoor.' zei Louis, duidelijk een beetje geschokt omdat Trevor zijn opmerking zo serieus had genomen. 'Ik niet.' voegde die eraan toe.
Ik ging met een hand door mijn haar. Hoe moest ik hier nu weer op reageren? Als ik ontkende, dan loog ik. En ik haatte het om te liegen, tegen Niall en Louis dan toch. Toegeven kon natuurlijk ook niet. Ik kon natuurlijk voor de oplossing kiezen waar ik het meeste zin in had, hem uitschelden, maar dat was zo kinderachtig.
Ik glimlachte even lief naar Trevor als hij naar mij.
'Bijna, ja.' mompelde ik gewoon.
'Ik snap trouwens je probleem niet wat betreft dat meisje, ik zou haar daten, het is toch maar voor de zomer? Daarna hoef je haar nooit meer te zien of te bellen. ' voegde Trevor eraan toe.
'Maar ik ben geen mannelijke slet die van de ene naar de andere fladdert, maakt niet uit wie. Wanneer ik geen relatie met iemand wil ga ik dat niet alsnog doen om achteraf alleen maar haar hart te breken. Ik heb respect voor meisjes, ook al zijn ze nog zo irritant. ' Zijn ogen vervormden zich tot spleetjes. 'Wat insinueer je nu, dat ik dat wel doe?' vroeg hij venijnig aan mij, om zich vervolgens tot Zoey te richten. 'Hoor je dat? Jij bent maakt niet uit wie en nog eens irritant ook als we Harry mogen geloven.' 'Hij had het over Mell." antwoordde ze. 'Sta je aan zijn kant?' 'Ik zei gewoon dat hij het over Mell had en niet over mij-' 'Maar je verdedigt hem dus.'
'Ik verdedig enkel mezelf omdat jij zegt dat ik irritant ben en maakt niet uit wie.' 'En ik herhaalde enkel zijn woorden!' snauwde Trevor terwijl hij met zijn hand naar mij gebaarde. 'Luister: het was gewoon een grapje en ik bedoelde er verder niets mee.' probeerde Louis de gemoederen te bedaren. Arme hij. Hij dacht dat het zijn schuld was dat we ruzie maakten.
'Nee, dat is niet de reden, Louis, de reden is dat Trevor een verschrikkelijke eikel is en dat het hoog tijd is dat iemand hem dat duidelijk maakt.' Enkele seconden voelde ik me opgelucht dat het eruit was, toen voelde ik een vuist tegen mijn neus.

Héhe! Mijn examens zitten erop en nu enkel nog relaxen. Hoe ging het bij jullie? Mijn wiskunde was echt slécht. Als je nog niet klaar bent met je examens duim ik trouwens voor je.
Ik hoop dat jullie het stukje goed vinden, ik namelijk niet. Ik weet niet waarom, maar ik heb het gevoel dat iets niet aan klopt. Zal wel weer gewoon mijn verbeelding zijn. haha.