Know 66

‘Mam’ begin ik zonder mijn ogen te openen. Omdat ik mijn moeder nu niet kan zien helpt het me om het te zeggen. Ik haal nog maar eens diep adem en vertel. ‘Ik ben homo’ ik hoor niks en ook ik maak geen geluid. Ik hou mijn ogen gesloten. Bang voor de reactie van mijn moeder. Even later voel ik twee armen om me heen en durf ik eindelijk mijn ogen te openen. Mijn moeder knuffelt me stevig. ‘Waarom was je ze bang om het me te zeggen?’ glimlacht ze als ze me heeft losgelaten. ‘Ik was bang dat je boos zou worden of zo’ vertel ik eerlijk. ‘Waarom zou ik? Je blijft mijn zoon en ik hou van je’ stelt ze me gerust en ze knuffelt me weer. ‘Niet bang zijn’ zegt ze en ze loopt mijn kamer uit. Ik zucht opgelucht en loop naar Liam. Ik klop op de deur en open hem dan. Liam ligt op zijn bed in een boek te lezen dat zo te zien van mij is. Hij kijkt op als ik binnenkom. ‘En?’ vraagt hij meteen. ‘Heel erg bedankt Liam! Echt waar’ ik schreeuw het bijna. Ik loop op hem af en knuffel hem. ‘Het ging dus goed’ concludeert hij. Ik knik blij en ga naast hem zitten.

Ze pakt het dus goed op en zoals één van jullie (ik weet niet meer wie*schaam*) had opgemerkt, het blijft haar zoon(: